คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 77

ไวน์ที่ขวดละร้อยกว่าล้าน และรอบขวดฝังด้วยเพชรอัญมณี!

หนึ่งในไวน์ชั้นสูง

จะให้หลี่โม่ในเวลานี้จริง ๆ เหรอ?

ยอมลงทุนเอาราคาของภัตตาคารอาหารหรูออกมา เถ้าแก่ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังกำลังพยายามอย่างมากที่จะประจบประแจงหลี่โม่!

“คุณ… คุณว่าไงนะ?!”

หวังฟางอึ้งไปในทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน แล้วมองหวูเต้าเหวินอย่างไม่อยากเชื่อ พลางถาม “ผู้จัดการหวู คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า นี่ทำไมถึงได้เตรียมไว้สำหรับไอคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ได้ล่ะ? เถ้าแก่ของพวกคุณคงสับสนใช่ไหม? มันชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นเทียนไห่ เทียนไห่เป็นแขกวีไอพีนะ”

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

หวังฟางเหลือบไปมองหลี่โม่ ก็พบว่าเขาเองก็ยังมีสีหน้าที่เคร่งขรึมเช่นกัน

เวลานี้สีหน้าของหลี่โม่ไม่ดีเอามาก ๆ เขามองมาที่หวูเต้าเหวิน ผู้ชายคนนี้ ก่อนหน้านี้ไม่ได้เข้าใจความหมายของเขาเลยหรือไง?

ฉวีเทียนไห่โกรธจนหน้าแดง เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น จะหยิบมาก็ไม่หยิบ จะนั่งก็ไม่นั่ง รู้สึกกระอักกระอ่วนเอามาก ๆ

เดิมที่แล้วเขาคิดไว้ว่า จะแสร้งทำเป็นเก่งต่อหน้าคนของตระกูลกู้ ตอนนี้พอเป็นแบบนี้แล้ว เขากลับกลายเป็นคนที่ขายหน้าที่สุด

หลี่โม่ เพราะเจ้าหลี่โม่ทั้งนั้น!

แล้วก็ยังเจ้าหวูเต้าเหวินกับเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังมันอีก สมองกลวงกันไปแล้วหรือไง?

ไวน์แพงขนาดนี้ อยู่ ๆ จะมาให้ไอ้คนขี้แพ้แบบหลี่โม่นั่นทำไม?!

บ้ากันไปแล้วหรือไง!

“ผู้จัดการหวู คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เข้าใจผิด? หลี่โม่มันเป็นแค่ขยะตั้งแต่หัวจรดเท้า คนในเมืองฮั่นกว่าครึ่งเขาก็รู้กันทั้งนั้น มันเป็นลูกเขยที่แต่งเข้ามาอยู่กินกับครอบครัวฝ่ายหญิง เพื่อมาเกาะเมียกินโดยเฉพาะ คุณเอาไวน์ขวดนี้ให้มัน มันจะรู้เรื่องไหม? งั้นแล้วมันจะต่างอะไรกับการเทให้หมากินงั้นเหรอ?

ความคับแค้นใจที่ฉวีเทียนไห่ได้อัดอั้นไว้ เวลานี้ได้ปลดปล่อยออกมาแล้ว

หวูเต้าเหวินหันเพียงครึ่งหน้ากลับมา แล้วเหลือบมองฉวีเทียนไห่ด้วยสายตาที่เย็นชา