คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 78

ทันใดนั้นเอง ฉวีเทียนไห่ก็โมโหขึ้นมา และกล่าวด้วยความโกรธว่า “ผู้จัดการหวู คุณอย่าไปหลงกลไอคนชั้นต่ำนะครับ มันคือหลี่โม่ ไอ้ขยะ คนมีคุณสมบัติหรือความสามารถอะไรถึงต้องได้รับความเคารพขนาดนี้? เขาช่วยเถ้าแก่ใหญ่พวกคุณเอาไว้? แล้วช่วยอะไร? ผมไม่เชื่อ!”

ฉวีเทียนไห่ทั้งหงุดหงิดและโกรธเคืองถึงขีดสุด!

วันนี้ตนคิดมาอย่างดีว่า จะทำตัวเป็นผู้รู้ต่อหน้าหลี่โม่กับกู้หยุนหลาน ทำไมถึงได้ยากเย็นขนาดนี้!

มันเจ็บใจนัก!

กู้หยุนหลานหันหน้ามา แล้วจ้องหลี่โม่ด้วยสายตาเป็นประกายและเอ่ยถาม “เถ้าแก่ใหญ่อะไรเหรอคะ?”

หลี่โม่ยิ้ม พลางกล่าว “วันนั้นคุณก็เคยเจอไม่ใช่เหรอ? ที่ทางเข้าโรงพยาบาล ตอนที่คุณอยู่กับจินช่านน่า”

เมื่อได้ฟังคำอธิบาย กู้หยุนหลานก็นึกออกทันที กล่าว “อ้อ รถโรลส์-รอยซ์คันนั้น…”

พูดถึงตรงนี้ กู้หยุนหลานก็ปิดปากเล็ก ๆ ของตนเองไว้ ที่แท้คุณตาคนนั้นก็คือเถ้าแก่ใหญ่ของภัตตาคารอาหารนี่เอง

พอเห็นสถานการณ์นี้ หวังฟางก็ร้อนรนแทบไม่ไหว จึงกล่าวถาม “หยุนหลาน ตกลงว่านี่มันเรื่องอะกัน? แกรู้เหรอ?”

กู้หยุนหลานพยักหน้ายอมรับ และหันหน้ามาหาทุกคนพลางกล่าว “หนูรู้ค่ะ หลี่โม่เคยช่วยเหลือคุณตาคนนึงไว้จริง ๆ และก็ไม่รู้ว่าเป็นเถ้าแก่ใหญ่ของภัตตาคารอาหารแห่งนี้ค่ะ”

หวูเต้าเหวินรีบตอบทันควัน “ใช่ครับ โชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณหลี่ในวันนั้น ถ้าอย่างนั้น ไวน์ขวดนี้ ผมวางไว้ตรงนี้ก่อนแล้วกันนะครับ หากพวกคุณต้องการอะไร สั่งได้ตลอดเวลาเลยนะครับ”

พูดจบ หวูเต้าเหวินก็เดินออกจากห้องอาหารไปเลย

บรรยากาศภายในห้องอาหารเวลานี้ รู้สึกอึดอัดไปหมด

ฉวีเทียนไห่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั่ง รู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนสักหลาดที่ปักเข็มเอาไว้

ก่อนหน้านี้หวังฟางที่เอาแต่ประจบประแจงฉวีเทียนไห่อย่างไม่ลดละ ตอนนี้ก็ได้แต่หัวเราะให้เขาเบา ๆ ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่ทำตัวใจดีด้วย แต่ก็ไม่ถึงขั้นเลวร้ายซะทีเดียว

ฉวีเทียนไห่ถึงกับนั่งไม่ติดอีกต่อไป จึงอ้างว่ามีธุระส่วนตัว แล้วออกไปเลย

แต่กระนั้น ก่อนที่จะออกมา เขาจ้องมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ดุร้าย และใช้สายตาสื่อความหมาย ว่า ตนจะไม่ปล่อยเขาไป!

ในเมื่อฉวีเทียนไห่ไปแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายเช่นกัน