เสียงคำรามด้วยความโกรธนี้ ทำให้แขกทั้งภัตตาคารอาหารต่างพากันตกใจและยังดึงดูดสายตาของพนักงานเสิร์ฟทั้งหมดอีกด้วย
หวูเต้าเหวินรีบก้าวยาว ๆ ลงมาจากชั้นบน เพียงแค่เห็นกู้ชิงหลินพาคนมาพูดจาเย้ยหยันต่อหน้าหลี่โม่ด้วยถ้อยคำที่ต่ำช้าแบบนี้ ในใจก็นึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!
นี่เป็นถึงแขกวีไอพีของเถ้าแก่ใหญ่เชียวนะ!
จะต้องให้การต้อนรับอย่างดีที่สุด
คนพวกนี้ กล้าดียังไงมาทำแบบนี้?!
“ผู้… ผู้จัดการหวู” พนักงานเสิร์ฟสองสามคนรีบวิ่งไปยืนด้านข้างอย่างเคารพยำเกรง
หวูเต้าเหวินก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เย็นชา และใช้สายตามองกู้ชิงหลินตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดหยาม แล้วหมุนตัวกลับมากล่าวกับหลี่โม่อย่างนอบน้อม “คุณหลี่ครับ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”
คุณหลี่?
การที่หวูเต้าเหวินปฏิบัติต่อหลี่โม่อย่างนอบน้อมแบบนี้ ทำให้ภายในห้องโถงต่างพากันตื่นตระหนกไม่น้อย!
กู้ชิงหลินเวลานี้ราวกับแมวพองขน ใบหน้าของเธอไม่มีความมั่นใจหลงเหลืออยู่
มันเนี่ยนะ คุณหลี่งั้นเหรอ?
เล่นตลกอะไรกัน!
“นี่ แกเป็นใครฮะ ฉันจะคุยกับลูกเขยขยะ ๆ ของตระกูลกู้ของฉันแบบนี้มันจะทำไม? แกกล้าดียังไงที่อยู่ ๆ มาด่าฉันแบบนี้?”
อารมณ์ของคุณหนูกู้ชิงหลินถึงจุดขีดสุด และไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนโง่หรือไง?
อยู่ ๆ มาทำตัวนอบน้อมแบบนี้กับหลี่โม่ที่เป็นพวกขยะ ตลกสิ้นดี!
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คำพูดของเธอออกไป สายตาของผู้คนรอบ ๆ ตัวต่างพากันตื่นตระหนกและยังมองมาที่เธออย่างหวาดกลัว
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
กู้ชิงหลินเองก็งุนงงเช่นกันว่า ตนเองดูน่าหวาดกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?
ในตอนนั้นเอง หญิงสาวทายาทเศรษฐีคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเธอ รีบกระโจนเข้ามาดึงแขนของกู้ชิงหลินเอาไว้ แล้วกล่าวเสียงเบา “ชิงหลิน เธอบ้าไปแล้วรึไง? เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของภัตตาคารอาหารนี้นะ หวูเต้าเหวิน!”
หวูเต้าเหวิน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...