คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 795

พี่หลงพาพวกลูกน้องสองคนสาวเท้าก้าวเดินไปอย่างแข็งแกร่งองอาจ ทุกครั้งที่เดินเช่นนี้ พี่หลงจะรู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษ ราวกับว่าตนเองได้กลายเป็นเสี่ยวหม่าเกอในภาพยนตร์

ขณะที่พี่หลงกำลังเดินไปด้วยความรู้สึกฮึกเหิมนั้น เขาก็เห็นร่างสามร่างลอยละลิ่วผ่านหน้าไป

เอ๊ะ ทั้งสามร่างนั้นดูคุ้น ๆ นะ ดูจากขนาดและเสื้อผ้าของทั้งสามคนแล้ว เหมือนว่าจะเป็นลูกน้องของตนนี่!

ดวงตาของพี่หลงเบิกกว้างในทันที เขามองชายร่างกำยำสามคนที่กระแทกเข้ากับผนังและร่วงลงกับพื้นอย่างละเอียด

ไม่ผิด เป็นลูกน้องของตนจริง ๆ !

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันวะ ลูกน้องสามคนนี้เป็นคนที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม กล้าสู้ได้แม้แต่คนหนึ่งต่อสิบ แล้วทำไมถึงได้ลอยมาด้วยกันแบบนี้

ยอดฝีมือ ต้องมียอดฝีมือแน่ ๆ !

พี่หลงตอบสนองต่อสถานการณ์อย่างรวดเร็ว คนที่สามารถซัดลูกน้องที่แข็งแกร่งของตนลอยไปได้ จะต้องเป็นยอดฝีมือเท่านั้น

พี่หลงดึงปืนพกออกจากหลังเอวอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยและคำรามเสียงต่ำ "ชักปืนออกมา กระจายกำลังเป็นรูปแบบสามเหลี่ยม!"

ลูกน้องทั้งสองเองก็นับว่าได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี เมื่อพี่หลงเตือนสติ ทั้งสองก็ชักปืนออกมาแล้วและรีบก้าวด้วยระยะเท้าสั้น ๆ ไปข้างหน้าแยกเป็นคนละทางซ้ายและขวา สร้างเป็นตำแหน่งรูปทรงสามเหลี่ยมกับพี่หลง

พี่หลงยกมือซ้ายขึ้นเป็นสัญญาณให้หยุดและยกปืนขึ้นเล็งไปยังทิศทางที่ชายร่างกำยำทั้งสามคนเพิ่งลอยปลิวออกมาพร้อมกัน

เพราะมีรถจอดขวางไว้เป็นแถว พี่หลงจึงไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของฝั่งหลี่โม่ได้เลย เมื่อเผชิญกับความเป็นไปได้ที่จะมียอดฝีมืออยู่ พี่หลงเองก็ไม่กล้าเข้าไปตรง ๆ เช่นกัน แต่เตรียมเฝ้ารอดูสถานการณ์ไปก่อน

หูของหลี่โม่ขยับเล็กน้อย เขาได้ยินเสียงพูดเมื่อครู่ของพี่หลงแล้ว จึงหันกลับไปกดปุ่มลิฟต์ แล้วประตูลิฟต์ก็ค่อย ๆ เปิดออก

“คุณขึ้นไปดูเสื้อผ้าก่อนนะ จัดการเสร็จแล้วผมจะไปหาคุณ”

"ระวังตัวด้วยนะ"

กู้หยุนหลานเอ่ยกำชับก่อนเข้าไปในลิฟต์

ในสถานการณ์เช่นนี้ กู้หยุนหลานรู้ว่าการอยู่ต่อรังแต่จะเป็นภาระ หนทางที่ดีที่สุดคือขึ้นไปเดินช้อปปิ้งที่ชั้นบนตามคำแนะนำของหลี่โม่

สายตาของกู้หยุนหลานมองตรงไปที่หลี่โม่ ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความรักลึกซึ้งและความกังวล ประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ ปิดกั้นการมองเห็นของทั้งสอง