เฉินเสี่ยวถงได้ตัดสินใจลงไปโดยไม่ต้องคิดไตร่ตรองมากมาย ไม่ว่าจะเป็นผลประโยชน์หรือความสุขในอนาคต เฉินเสี่ยวถงก็รู้สึกว่าการเดิมพันกับหลี่โม่นั้นน่าเชื่อถือมากกว่าการเดิมพันกับราชินีมังกรมาก
หลี่โม่รู้สึกได้ถึงสัมผัสอันน่าขนลุกที่หลัง เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยและพูดเสียงทุ้มเข้ม "ถ้าคุณกลัวก็ไปนั่งด้วยกันกับภรรยาผมเถอะ"
กู้หยุนหลานเอื้อมมือมาวางบนมือของเฉินเสี่ยวถงและพูดอย่างนุ่มนวล "ไม่ต้องกลัวนะ ถ้ากลัวก็จับมือของฉันเอาไว้"
“ไม่ เขา เขาทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยมากกว่า”
เฉินเสี่ยวถงเอ่ยอย่างน่าสงสาร
หลี่โม่ยิ้มแหยพลางส่ายหน้า “คุณไม่จำเป็นต้องจับผมไว้ก็ปลอดภัยมากเหมือนกัน แต่ถ้าคุณจับผมอยู่แบบนี้ มันจะกลายเป็นไม่ปลอดภัยไปได้นะ”
"ทะ-ทำไมล่ะ?"
“เพราะผมกลัวภรรยา เรื่องที่ภรรยาของผมไม่ชอบผมก็จะไม่ทำ อย่างเช่น สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้อาจทำให้ภรรยาของผมไม่ชอบใจ” หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง
กู้หยุนหลานมองค้อนหลี่โม่เล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะเอามือป้องปากหัวเราะขึ้นมา
ในใจเฉินเสี่ยวถงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ที่แล้วมาพวกผู้ชายพอเห็นตนก็ราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่างแล้ว แต่ตอนนี้เธอเข้าหาออดอ้อนไปก็แล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าหลี่โม่จะไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่ากู้หยุนหลานจะสวยมาก แต่ตนเองก็ไม่ได้ด้อยเหมือนกัน เขาว่ากันว่าผู้ชายน่ะหลอกลวงหลายใจกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ!
จะต้องเป็นเพราะกู้หยุนหลานอยู่ตรงนี้แน่ ๆ หลี่โม่ถึงไม่กล้าเปิดเผยอะไรออกมา รอหาโอกาสตอนที่กู้หยุนหลานไม่อยู่ด้วย แล้วดูซิว่าหลี่โม่จะมีปฏิกิริยาอย่างไร!
เฉินเสี่ยวถงปล่อยมือที่จับไหล่ของหลี่โม่โดยไม่เต็มใจนัก จากนั้นจึงโอบสองมือรอบแขนของกู้หยุนหลาน แล้วซบลงบนหลังของกู้หยุนหลานแสร้งทำท่าทางอ่อนแอ
“พี่สาว สามีพี่ดุจัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...