หลังจากโยนหนอนพิษออกไปแล้ว ลุงเป้าก็หันหลังวิ่งหนีไปโดยไม่มีความคิดที่จะต่อสู้ต่อแม้แต่น้อย
แค่การกระทำเดียวก็ถูกหลี่โม่ทำให้มือขวาบาดเจ็บแล้ว ในใจลุงเป้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจึงไม่กล้าลงมือกับหลี่โม่ต่อเลย
เว้นแต่หนอนพิษจะทำร้ายหลี่โม่ได้ ไม่อย่างนั้นลุงเป้าก็จะหนีไปได้อย่างเด็ดเดี่ยว
ลุงเป้าก้าวไปตรงหน้าคุณชายเล็กหลินแล้วตะโกนอย่างร้อนใจ “หนี! ผมจะคุ้มกันข้างหลังให้!”
“ฮะ?”
คุณชายเล็กหลินลังเลเล็กน้อยจากนั้นก็คิดได้ว่าลุงเป้าให้ตนเองหนี
การหนีหลายครั้งแม้ว่าจะไม่ถูกต้อง แต่คุณชายเล็กหลินที่มีประสบการณ์ด้านการหนี ก็ดึงกู้ชิงหลินหันหลังหนีไปด้วยกัน
กู้ชิงหลินตะโกนอย่างไม่ถอดใจ “เราจะหนีไปแบบนี้เหรอคะ? ไม่ใช่ว่าบอกว่าจัดการหลี่โม่ได้เหรอ!”
จากที่บอกว่าสามารถจัดการหลี่โม่ได้ตลอดกลายเป็นหันหลังวิ่งหนี ระยะห่างระหว่างนั้นทำให้กู้ชิงหลินตัดทัศนคติต่าง ๆ ทิ้งไป สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่กู้ชิงหลินอยากได้!
“ไม่หนีเธอก็อยู่รอความตายที่นี่ไปแล้วกัน!”
คุณชายเล็กหลินพูดอย่างโหดเหี้ยม ปล่อยมือกู้ชิงหลินแล้วเร่งความเร็วในการหนีไปอีก
กู้ชิงหลินตกใจแล้ววิ่งเสียจนรองเท้าส้นสูงพัง กัดฟันตามคุณชายเล็กหลินไปไม่กล้าหยุดแม้แต่นิดเดียว
ลุงเป้าวิ่งตามหลังทั้งสองคนไป ในใจก็อธิษฐานว่าให้หนอนพิษได้ผลดี ไม่อย่างนั้นกลัวว่าวันนี้ต่อให้ตายที่นี่ก็หยุดหลี่โม่ไม่ได้
เห็นพวกคุณชายเล็กหลินวิ่งตรงไปข้างหน้า พวกคนรวยที่คอยดูอยู่ก็รู้สึกว่าเรื่องมันพลิกเร็วมาก เมื่อวินาทีที่แล้วยังเห็นคนของคุณชายเล็กหลินดูยิ่งใหญ่อยู่เลย ทำไมวินาทีต่อมาถึงได้วิ่งหนีไปแล้ว
พวกคนรวยที่ประหลาดใจจนแทบจะสำลักออกมา มองที่หลี่โม่อย่างแปลกใจ คิดไม่ออกว่าทำไมหลี่โม่ถึงแข็งแรงขนาดนี้ เขาอาศัยความแข็งแรงของตนเองพลิกกลับมามีชัยชนะได้เลย
ถ้าหากเหตุการณ์เมื่อครู่มีคนเปิดเกมพนันล่ะก็ เกรงว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่จะแพ้พนันกันหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...