ทอมป์สันและเคลตี้กำลังนั่งดูการฝึกซ้อมอยู่ข้างสังเวียนด้วยกัน เป็นการต่อสู้ของนักชกผิวขาวกับนักชกผิวดำ
ทั้งสองต่างไม่ได้สวมนวมและอุปกรณ์ป้องกัน ของอย่างนวมและอุปกรณ์ป้องกันต่าง ๆ นั้น ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในสังเวียนมวยใต้ดินระดับนานาชาติอยู่แล้ว
เพราะไม่มีเหล่านักชกคนไหนคำนึงถึงชีวิต การต่อสู้ในสังเวียนสามารถเรียกได้เลยว่าต่อยให้ตายกันไปข้าง บ่อยครั้งที่มีแต่ต้องสังหารคู่ต่อสู้เท่านั้น การแข่งขันยกหนึ่งถึงจะสิ้นสุดลง
ผู้แพ้ในการแข่งมวยใต้ดินนานาชาติ ถึงขั้นที่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถรอดชีวิตลงจากสังเวียนได้ ถึงพวกเขาจะรอดมาได้ด้วยโชคช่วย แต่ส่วนใหญ่ก็มักทำได้เพียงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนเตียงเท่านั้น
สองคนบนสังเวียนต่อสู้กันอย่างดุเดือด นักชกไวลด์การ์ดจำนวนไม่น้อยส่งเสียงเชียร์อยู่รอบ ๆ การซ้อมต่อสู้ยกนี้สู้ได้อย่างดุเด็ดเผ็ดมัน สองคนบนสังเวียนกำปั้นปะทะเนื้อ บนร่างของพวกเขาล้วนมีเลือดสาดกระเซ็น
ชูจงเทียนมองดูสถานการณ์บนสังเวียน สีหน้าพลันซีดเผือดลงเล็กน้อย เขาเดินค้อมตัวไปหาทอมป์สันและเคลตี้ แล้วเอ่ยกับพวกเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ทั้งสองท่าน ผมต้องไปซื้อของนิดหน่อยในเมือง จึงต้องมาขอลาทั้งสองท่านสักหน่อย”
“ซื้อของ? นายจริงจังหรือเปล่า ถ้าพูดจริงพวกเราก็ยอมให้นายไปแน่นอนอยู่แล้ว แต่ถ้านายบอกว่าขอลาล่ะก็ งั้นก็อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจล่ะ บางทีการฝึกซ้อมสังเวียนถัดไปเราอยากจะให้นายขึ้นไปเป็นคู่ซ้อมก็ได้” เคลตี้พูดด้วยรอยยิ้ม
แม้ว่าเคลตี้จะกำลังยิ้ม แต่ชูจงเทียนกลับรู้สึกพรั่นพรึงจนขนลุกชันไปทั่วร่าง
ชูจงเทียนไม่รู้สึกว่าเคลตี้กำลังแกล้งหยอกตนอยู่เลย เพราะตอนที่ชูจงเทียนหาข้ออ้างออกไปก่อนหน้านี้ เคลตี้ก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย
เดิมเขานึกว่าครั้งนี้เองก็จะสามารถรอดพ้นไปได้เหมือนกัน แต่กลับเป็นเรื่องขึ้นมาเสียได้
เคลตี้หมายความว่าอย่างไรกันแน่?
หรือว่าพวกเขาดักฟังโทรศัพท์ของตน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...