“ไม่ใช่ภาพหลอนแน่นอนอยู่แล้ว พี่หลี่โม่สุดยอดขนาดนี้แหละ เป็นความสุดยอดที่คุณไม่สามารถจินตนาการได้เลย”
เฉินเสี่ยวถงราวกับเป็นแฟนคลับของหลี่โม่อย่างไรอย่างนั้น
หัวจื่อมองพวกเพื่อน ๆ ที่นอนอยู่บนพื้นอย่างตะลึงงัน รู้สึกว่าหัวใจร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม เลือดทั่วร่างค่อย ๆ เย็นเฉียบลง
ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาทีเลยด้วยซ้ำ ชายฉกรรจ์ที่ปกติแล้วต่อสู้กับคนสามถึงห้าคนได้สบายด้วยตัวคนเดียวกลับถูกหลี่โม่จัดการจนสลบเหมือดกับพื้น นี่มันเกินขอบเขตจินตนาการของหัวจื่อไปแล้ว
“พี่ชาย เมื่อกี้พวกเราคงจะเข้าผิดห้องหาผิดคนน่ะ เราจะไปเดี๋ยวนี้ ช่วยปล่อย ๆ ไปได้ไหมครับ?”
หัวจื่อยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแต่ก็ยังรักษามารยาท
“นายบอกว่าหาผิดแล้วมันจะจบงั้นเหรอ? งั้นฉันจะบอกให้ว่าคนที่ฉันหาก็คือแกแล้วกัน แกทำร้ายพี่ชายเมียฉันแล้วคิดจะหนีเหรอ เป็นคนอย่าไร้ความรับผิดชอบนักสิ”
หลี่โม่ควงกำปั้นไปมา ไม่มีความคิดที่จะปล่อยหัวจื่อไปแม้แต่น้อย
หัวจื่อสงสัยว่าตนได้ไปทำบาปทำกรรมอะไรไว้ถึงได้ต้องมาเจอกับหลี่โม่
“พี่ชาย คุณไม่ไว้หน้ากันเอาซะเลย เจ้านายของผมคือหลงเทาแห่งหลินเจียงนะ ถ้าฉลาดสักหน่อยก็ปล่อยผมไปสักครั้ง พวกเราเองก็นับว่าเป็นการผูกมิตรกันแล้ว”
หัวจื่อยกชื่อเจ้านายมาอ้าง หวังว่าชื่อเสียงของเจ้านายตนจะสามารถคุ้มหัวได้ หากหลี่โม่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเจ้านายตนมาก่อน หัวจื่อก็คาดเดาว่าตนคงต้องถูกซัดลงไปกองกับพื้นแน่นอน
“ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเทาเทิวอะไรนั่น อย่าคิดหวังพึ่งเจ้านายของแกเลย ตั้งใจคิดว่าจะชดใช้ให้พี่ชายของเมียฉันยังไงดีกว่าเถอะ” หลี่โม่เอ่ยอย่างเชื่องช้า
ทันใดนั้นในใจของหัวจื่อก็ผุดความหวังขึ้นมา เรื่องชดเชยนั้นจัดการง่าย ขอแค่ไม่ถูกอัดไม่ว่าอะไรก็คุยกันได้
“ผมสำนึกแล้วว่าผมผิด เป็นความผิดของผมเองที่ทำร้ายพี่ชายภรรยาของคุณ ผมจะชดใช้เงินให้ คุณต้องการเท่าไหร่ก็ว่ามาได้เลย ผมจะไม่ต่อรองอะไรอย่างแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...