ค่ำคืนที่ความมืดมิดปกคลุมโลก พระจันทร์และดวงดาวล้วนหลบซ่อนอยู่หลังก้อนเมฆยิ่งทำให้ท้องฟ้ามืดมิดมากขึ้นไปอีก
คุณชายเล็กหลินนอนอยู่บนเก้าอี้เอนนอน มองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด รู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองในเวลานี้เหมือนกับท้องฟ้าที่มืดมิดนั้นเลย
ลุงเป้านอนอยู่บนเตียงไม่ไกลจากคุณชายเล็กหลินนัก ร้องคร่ำครวญบ้างเป็นครั้งคราว หงุดหงิดที่เขาโชคไม่ค่อยดี คิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอคู่ต่อสู้โรคจิตอย่างหลี่โม่
คุณชายเล็กหลินหยิบมือถือขึ้นมาดูและเห็นว่ามีข้อความเข้ามาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หลงเทาจะมาพบฉัน เวลานี้ฉันจะไปพบใครได้ยังไง สภาพลำบากย่ำแย่ขนาดนี้ มันไม่เหมาะที่จะพบเจอใครทั้งนั้น”
ลุงเป้าเอียงหัวมองคุณชายเล็กหลิน แล้วเอ่ยกระซิบ “คุณชายเล็กครับ คุณจะไม่พบจริง ๆ เหรอ? ผมคิดว่าถ้าจะไม่เจอมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงมีคนเห็นมากมายขนาดนั้น ก็คงจะหลบซ่อนไม่ได้แน่นอน”
“งั้นลุงหมายความว่ายังไง? ตอนนี้อับอายขายหน้าขนาดนั้นจะไปพบใครได้ยังไง ผมว่าไม่พบใครเลยดีกว่า”
คุณชายเล็กหลินเอามือทั้งสองปิดหน้า รู้สึกว่าตนเองเสียหน้าไปมากแล้ว
“เรายังต้องมีอำนาจให้พอ ยังไงเราก็จะแก้แค้นหลี่โม่อยู่แล้ว ก็ให้คนอื่นเห็นไปด้วยเลย นี่ถือเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูด้วย” ลุงเป้าเสนอ
ตอนนี้ลุงเป้ากับคุณชายเล็กหลินเกี่ยวพันกันแน่นแฟ้นแล้ว พูดได้ว่าทั้งสองเจอเรื่องมาเหมือนกัน ดังนั้นลุงเป้าจึงวางแผนเพื่อคุณชายเล็กหลินอย่างเต็มที่
ถ้าเขาช่วยคุณชายเล็กหลินให้ได้ตำแหน่งได้ ในอนาคตลุงเป้าจะได้งานที่ดีไปด้วย สถานะของเขาก็จะดีขึ้นอย่างมาก
คุณชายเล็กหลินลังเล รู้สึกว่าสิ่งที่ลุงเป้าพูดนั้นสมเหตุสมผล
“งั้นก็ไปพบหลงเทา? ไม่อย่างนั้นรอจนกว่าจอมละโมบมาก่อนแล้วค่อยไปพบหลงเทา ไม่อย่างนั้นรอบตัวก็คงมีแต่คนที่ไร้ประโยชน์แขนขามีปัญหา ดูแล้วไม่มีอำนาจเท่าไหร่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...