หลงเทาไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาเก็บมือถือไปเงียบ ๆ แล้วหลับตาทำสมาธิตามหลี่โม่
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาตีหนึ่งมือถือของหลงเทาก็ดังขึ้น
หลงเทาสะลึมสะลือหยิบมือถือออกมาดูที่หน้าจอ แล้วก็ตื่นทันที
“พี่ พี่ใหญ่ ลูกน้องคุณชายเล็กหลินโทรมาครับ”
“รับสิ” หลี่โม่พูดเสียงเย็นชา
หลงเทารับสายตัวสั่น บอกไม่ถูกว่าเพราะตื่นเต้นหรือกังวล หรือว่ากลัวกันแน่
“ฮัลโหล ผมหลงเทาครับ”
“รู้แล้วว่าเป็นนาย นายยังโชคดีนะ คืนนี้คุณชายเล็กหลินใจดี ตัดสินจะพบกับนาย รอก่อนเดี๋ยวฉันส่งตำแหน่งไปให้ รีบมาให้ถึงภายในยี่สิบนาทีล่ะ ถ้ามาถึงไม่ทันภายในยี่สิบนาที งั้นนายก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้พบกับคุณชายสาม”
“เห้ย ๆ ได้ ผมจะเหยียบมิดไมล์ไปที่นั่นเลย”
หลงเทายังไม่ทันจะพูดจบอีกฝ่ายก็วางสายไปแล้ว จากนั้นก็ส่งตำแหน่งมา
หลังจากกดดูสถานที่ สีหน้าของหลงเทาก็เปลี่ยนเป็นแย่มาก “พี่ พี่ใหญ่ พวกเขาอยู่ค่อนข้างไกล ผมเกรงว่ายี่สิบนาทีจะยังขับรถไปไม่ถึง”
หลี่โม่หยิบมือถือขึ้นมาดู ตำแหน่งที่แสดงบนจอมือถืออยู่ห่างออกไปเกือบ 70 กิโลเมตร หากเขาต้องการไปถึงภายในยี่สิบนาที เขารักษาความเร็วไว้ให้มากกว่า 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมงตลอดการเดินทาง
“นายนั่งข้างคนขับ ฉันขับเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...