“หยุดพูดไร้สาระ รีบเข้าไปช่วยพี่คังเถอะ ดูว่าจะปลุกเขาได้ไหม ถ้าปลุกไม่ได้ให้ส่งเขาไปโรงพยาบาลทันที ถ้ามีเลือดออกภายในหรือเลือดออกในสมอง พวกเราก็จะเดือดร้อนไปด้วย”
พวกคนรวยจับตัวเขา เปลือกตาของพี่คังขยับ แล้วเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
สายตาที่สับสนมองไปรอบ ๆ ด้วย จู่ ๆ พี่คังก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ได้ “ฉัน ฉันไม่เป็นไรใช่ไหม ขาของฉันยังอยู่ใช่ไหม!”
“แขนขาพี่อยู่ครบ ดูท่าทางสภาพของพี่คังยังอยู่ดีนะ ความปลอดภัยของรถบูกัตติสุดยอดมาก”
“งั้นฉันก็สบายใจ พยุงฉันขึ้นรถที พวกเราต้องตามหาเมอร์เซเดสเบนซ์คันนั้นให้เจอ ต้องตามหาคนที่ขับรถคันนั้นให้ได้!” พี่คังพูดอย่างไม่ยอมแพ้
พวกคนรวยสบตาสื่อสารกัน ต่างรู้สึกว่าควรหารถเมอร์เซเดสเบนซ์คันนั้น พวกเขาไม่สามารถแพ้ให้ใครก็ไม่รู้ไม่ได้
“พี่คัง ขึ้นรถฉันเถอะ ถ้าตรงไหนไม่สบายให้รีบบอกฉันเลยนะ เรื่องตามหารถเมอร์เซเดสเบนซ์นั่น เรามีกันอยู่ตั้งหลายคนขนาดนี้ เขาหนีไม่พ้นแน่นอน”
คนหนึ่งพยุงพี่คังขึ้นรถตัวเอง จากนั้นรถสปอร์ตทุกคันก็สตาร์ทรถ ไล่ตามไปในทิศทางของรถเมอร์เซเดสเบนซ์
......
รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดนิ่งอยู่หน้าคฤหาสน์ สีหน้าของหลงเทาซีดเผือด เสื้อผ้าของเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อราวกับว่าเขาเพิ่งถูกดึงขึ้นมาจากน้ำ
“แม่เจ้า พี่ใหญ่ขับรถน่ากลัวจริง ๆ น่ากลัวยิ่งกว่าหนังสยองขวัญอีก ตอนที่ผ่านโค้งมาเมื่อกี้ หัวใจผมแทบจะหลุดกระเด็นออกทางปากแล้ว”
หลงเทาพูดอย่างเศร้า ๆ ในใจก็ยังยังเสียใจอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์ในกระจกมองหลังที่เห็น รถบูกัตติเวย์รอนเสียการควบคุมหลังจากเข้าโค้ง หลงเทายิ่งรู้สึกเลยว่าวิญญาณของเขาจะหายไปแล้ว
หลี่โม่ยิ้มเบา ๆ แล้วตบไหล่หลงเทา “นายเองก็เป็นหัวหน้าเหมือนกัน ทำไมถึงขี้ขลาดขนาดนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...