คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 865

ชายกำยำที่เปิดประตูโบกมือส่งสัญญาณให้หลงเทากับหลี่โม่รีบเข้าไปในบ้าน เพราะว่าเมื่อกี้หลงเทาอาเจียนชายกำยำจึงไม่ได้มองหลี่โม่อย่างละเอียด

เพราะว่าจอมละโมบมาพร้อมกับคนของเขา ชายกำยำก็มีความกล้าหาญเพียงพอ เขารู้สึกว่าหลงเทาคงจะทำอะไรไม่ได้หรอก ดังนั้นเขาจึงละเว้นขั้นตอนการค้นร่างกายไป

หลงเทาเหลือบมองหลี่โม่อย่างกังวล จากนั้นกัดฟันแล้วเดินเข้าไป

ในเวลานี้ เขาสามารถเลือกได้เพียงด้านเดียวในการวางเดิมพัน เพียงแต่ชิปของหลงเทาได้ถูกวางไว้ที่ฝั่งของหลี่โม่แล้ว

คุณชายเล็กหลินนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก ถือแก้วไวน์แดงและมองจอมละโมบที่อยู่ข้าง ๆ เขา

จอมละโมบสวมชุดกระดุมสองแถวสีแดง ใบหน้าดูสง่างาม เขาดูไม่เหมือนนักศิลปะการต่อสู้ที่ดุร้ายเลย บอกว่าเขาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยเกรงว่าจะเชื่อกันหมด

ด้านหลังจอมละโมบมีชายกำยำหลายสิบคนสวมชุดกระดุมสองแถวสีดำ ชายแต่ละคนใบหน้าน่ากลัว ดูแล้วดุร้ายมาก

ลุงเป้าทนความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ขา นั่งบนเก้าอี้นวมในท่าที่ดูเหนื่อยล้าและพูดคุยกับทั้งสองในฐานะแขก

“คุณชายสาม น้องชายของผมจอมละโมบมีชื่อเสียงมาโดยตลอด ขอแค่มีเงินมาก็สามารถจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างถูกต้อง ไม่ต้องกังวลกับเรื่องครั้งนี้ ผมมีน้องชายจอมละโมบและพี่น้องของเขาอยู่ที่นี่ด้วย ในกรุงโซลไม่มีใครเทียบแน่นอน”

จอมละโมบยิ้มอย่างอบอุ่น โบกมือแล้วพูด “พี่ก็พูดเกินไป ทำสิ่งไหนย่อมอาศัยชื่อเสียง พวกเราผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ไม่สามารถทำกำไรโดยมิชอบได้ เงินของคนคนนั้นย่อมต้องถูกใช้เพื่อดับความทุกข์ยากให้คนอื่น”

“สำหรับคนที่ไม่มีใครเทียบได้ในกรุงโซลคงไม่กล้าพูดด้วยแล้ว พูดได้แค่เหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า หลังคนมีความสามารถก็ยังมีคนที่ทำสิ่งต่าง ๆ ให้ หลายปีมานี้ฉันทำตัวไม่เป็นจุดเด่นแบบนี้ แม้ว่าจะสามารถเอาชนะคนที่ไม่มีใครเทียบได้มามากมาย ฉันก็ต้องบอกว่าความสามารถของฉันไม่ได้มีมากมายนัก”

จอมละโมบเริ่มให้วิธีอวดเก่งในแง่ต่าง ๆ ทำให้คุณชายสามหลินได้เรียนรู้มากมาย