คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 870

ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ

ชายกำยำสิบกว่าคนล้มลงกับพื้น แต่ละคนรู้สึกว่าอวัยวะภายในของพวกเขาดูเหมือนจะพังไปหมด จากนั้นในปากของพวกเขาก็กระอักเลือดออกมา

จอมละโมบเบิกตากว้างทันที ในใจประเมินหลี่โม่ใหม่ รู้สึกว่าระดับของหลี่โม่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าตัวเองเลย

ให้ตายเถอะ ไอ้หนุ่มเติบโตมากับอะไร ทำไมถึงมีพลังขนาดนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย นี่มันไร้หลักวิทยาศาสตร์เลย!

จอมละโมบไม่เพียงกังวลว่ากังฟูของหลี่โม่จะยอดเยี่ยม แต่ยังกังวลว่าอาจารย์ของหลี่โม่ที่อยู่เบื้องหลังก็จะยอดเยี่ยมด้วย ล้วนพูดกันว่าอาจารย์ที่มีชื่อเสียงจะผลิตลูกศิษย์ระดับสูง คนที่สามารถสอนหลี่โม่ที่เป็นวัยรุ่นฝีมือดีนี้ได้ จะต้องเป็นผู้อาวุโสที่มีชื่อเสียงในศิลปะการต่อสู้ จอมละโมบไม่อยากไปทำให้ยอดฝีมือขุ่นเคืองใจโดยไม่มีเหตุผล

เห็นหลี่โม่เดินมาทางตัวเอง จอมละโมบก็โบกมือแล้วพูด “ช้าก่อน! ฉันมีเรื่องจะพูดไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือไม่!”

“ไม่รู้ว่าควรจะพูดดีหรือเปล่าก็อย่าพูดเลย นี่เท่ากับถอดกางเกงจะขึ้นเตียงแล้ว แต่แกกลับจะตด มันเสียอารมณ์โดยไม่มีเหตุผล”

จอมละโมบตกตะลึงกับหลี่โม่จนเกือบจะลมหายใจสะดุด เขาจึงเปลี่ยนวิธีถาม “นายเป็นลูกศิษย์ของใคร อาจารย์ของนายไม่ได้สอนกฎเกณฑ์ให้นายเหรอ!”

“กฎไม่ได้มีไว้สอน มีเอาให้ทำ อย่าพูดไร้สาระ ฉันไม่มีอาจารย์ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีอาจารย์อยู่เบื้องหลัง พวกเรื่องที่ถ้าแพ้แล้วจะกลับไปหาที่บ้านน่ะ ฉันไม่เคยทำอยู่แล้ว!”

หลังจากที่หลี่โม่พูดจบก็เหวี่ยงหมัดออกไปแล้วกระแทกหมัดอย่างแรงที่หัวใจของจอมละโมบ

เปลือกตาของจอมละโมบกระตุกแรง เขายกแขนขึ้นเพื่อต้านหมัดของหลี่โม่ อยากจะทดสอบว่าระดับของหลี่โม่สูงแค่ไหน

ผลัวะ!