ทอมป์สันเอียงหัวไปมองหลี่โม่ ในสายตานั้นเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
“สิ่งที่คุณพูดน่าสนใจจริง ๆ สำหรับคนที่กังฟูแข็งแกร่งขนาดนี้อย่างนู่หล่าง ถูกคุณพูดให้กลายเป็นขอทานไปแล้ว นี่ทำให้ผมเหลือเชื่อมาก หรือว่าพวกคุณทุกคนที่นี่แข็งแกร่งพอ ๆ กับนู่หล่างหมดเลยเหรอ? ตลกจริง ๆ”
หลี่โม่เหลือบมองทอมป์สัน หัวเราะและส่ายหัว
ทอมป์สันมองหลี่โม่อย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่โม่ถึงหัวเราะ “คุณคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมันผิดเหรอ หรือว่าเรื่องจริงที่ผมพูดทำร้ายจิตใจเด็กของคุณ? ถ้ามันทำร้ายจิตใจเด็กของคุณจริง ๆ ผมไม่ถือถ้าจะต้องขอโทษคุณนะ”
“ไม่หรอก ผมแค่หัวเราะกับความไม่รู้ของคุณเท่านั้นเอง คุณเคยอ่านนิยายต่อสู้ในประเทศของเราไหม? คุณรู้ไหมว่า แก๊งที่รวมตัวกันขอทานเรียกว่า แก๊งขอทาน? คุณรู้ไหมว่า พลังวิเศษสูงสุดของแก๊งขอทานคือสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรและวิชาไม้เท้าตีสุนัข?
หลี่โม่ถามทีละประโยค ทุกครั้งที่ถามออกไป ทอมป์สันจะส่ายหัวอย่างมึนงง
ในที่สุดทอมป์สันก็มองหลี่โม่ด้วยสีหน้ามึน ไม่รู้ว่าหลี่โม่พูดมากมายขนาดนี้ มันหมายถึงอะไร
“แก๊งขอทาน? สิบแปดฝ่ามือสยบมังกร? วิชาไม้เท้าตีสุนัข? พวกนี้มันสุดยอดมากเหรอ? ผมคิดว่า ไม่น่าจะมีใครที่แข็งแกร่งแบบนู่หล่างนะ หรือว่าจะบอกว่าคุณเป็นคนของแก๊งขอทาน และรู้สึกว่าไม่ศรัทธาในตัวนู่หล่าง?”
ทอมป์สันกัดตอบโต้ไป อย่าปล่อยให้คำพูดของหลี่โม่มาทำให้หมดคำพูดสิ ทอมป์สันไม่สามารถให้คนคนนั้นอับอายได้
หลี่โม่หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ “ท่าทีไม่รู้ของคุณทำให้ผมรู้สึกสิ้นหวัง สิบแปดฝ่ามือสยบมังกรนั่นสามารถทำลายโลกได้ การเป็นผู้นำท่ามกลางกองทัพนับหมื่นก็เหมือนกับการปอกกล้วยเข้าปาก ผมจะเล่าเรื่องของกัวจิ้งผู้สืบทอดสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรให้คุณฟัง ยังมีเรื่องราวของเฉียวเฟิงด้วยนะ”
หลี่โม่เล่าเรื่องศิลปะการต่อสู้ให้ทอมป์สันฟังอย่างมีความสุข แผนการรบที่เกินจริงนั้น ทำให้ทอมป์สันตะลึงไปเลย
ชูจงเทียนมองขึ้นไปบนเพดานอย่างพูดไม่ออก ไม่คิดว่า เรื่องต่าง ๆ จะพัฒนามาถึงจุดนี้ได้ การฝึกซ้อมแข่งขันของนู่หล่างที่โหดร้าย จู่ ๆ ก็กลายเป็นการเล่าเรื่องของหลี่โม่ไปแล้ว
สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ ทอมป์สันถูกดึงดูดโดยเรื่องราวที่หลี่โม่เล่าไปแล้ว ทั้งยังติดตามถามหลี่โม่ไม่หยุดว่า เขารู้วิชาสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรหรือเปล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...