เฉินเสี่ยวถงมองคังเหวินซินที่กำลังปิดหน้าร้องไห้อย่างหมดคำพูด รู้สึกว่าตนเองได้พบกับลูกแหง่จริง ๆ เข้าแล้ว ผู้ชายปกติที่ไหนจะกลัวจนร้องไห้ ตนเองเป็นผู้หญิงยังไม่ร้องไห้เลย
“คุณหยุดทำตัวไม่ได้เรื่องได้ราวแบบนี้ได้ไหม อาจารย์ของคุณกำลังต่อสู้เพื่อชีวิตอยู่ คุณให้กำลังใจเขาดี ๆ ไม่ได้เหรอ?”
“นี่ฉันก็กังวลจนไม่กล้าดูไม่ใช่เหรอ? คุณดูแล้วบอกผลลัพธ์กับผมด้วยนะ ผมไม่กล้าดูจริงๆ”
คังเหวินซินมุดหัวของเขาไว้ระหว่างเข่า ทำตัวเหมือนนกกระจอกเทศ(1)
เฉินเสี่ยวถงเม้มริมฝีปากและไม่สนใจอาการของคังเหวินซินอีกต่อไป แต่มุ่งความสนใจไปที่หลี่โม่บนสังเวียน
หลี่โม่ยืนอยู่ตรงหน้านู่หล่าง ทำท่าทางเหมือนหวงเฟยหง เกี่ยวนิ้วชี้ไปที่นู่หล่าง
“มาสิ ให้ฉันสอนแกว่าความสุภาพคืออะไร”
นู่หล่างจ้องมองหลี่โม่อย่างดุเดือดแล้วพูดอย่างดุ ๆ "แกอวดดีเกินไปมั้ง จะสอนฉันว่าความสุภาพคืออะไร แกนี่มันตลกนะ!"
“โอ้ งั้นมาเริ่มสนุกกันเถอะ ทอมป์สันยังรอที่จะเห็นฉันใช้สิบแปดฝ่ามือสยบมังกรอยู่”
“มังกรบ้านแกสิ! ดูฉันทุบหัวแกเป็นหัวหมูแล้วกัน!”
นู่หลางโกรธพุ่งไปข้างหน้า รวมกำลังทั้งหมดของร่างกายมุ่งไปที่หมัดขวา ตอนที่เขาเหวี่ยงหมัดเกิดเสียงระเบิดดังลั่น ราวกับว่าหมัดของนู่หล่างทำให้อากาศแยกออก
ทอมป์สันมองหมัดของนู่หล่างแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ รู้สึกว่าถ้าโดนหมัดนี้ไป หลี่โม่จะอาเจียนเป็นเลือดก็เป็นเรื่องปกติ
พวกนักมวยสูดหายใจเข้าลึก ๆ เวลานี้ถึงได้รู้ว่า นู่หล่างแข็งแกร่งมากกว่าที่เขาแสดงให้เห็นเมื่อกี้มาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...