หลี่โม่ยืนขึ้นมองทอมป์สันยิ้ม ๆ "ถ้าผมฆ่าเขาตายตอนนี้ ก็นับว่าผมผ่านการแข่งขันได้สำเร็จแล้วใช่ไหม ไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีกครั้งใช่หรือเปล่า?”
“โอ้ คุณมีความคิดสร้างสรรค์มาก ในนามของคณะกรรมการจัดงานผมเห็นด้วย การแข่งขันของพวกคุณจะเริ่มอย่างเป็นทางการตอนนี้เลย ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือนู่หล่าง ใครก็ตามที่ชนะจะได้ผ่านเข้าสู่การแข่งขันหลักเลย”
“ดีครับ”
หลี่โม่เดินเอามือไพล่หลังไปที่สังเวียน
นู่หล่างแสยะยิ้ม ขาทั้งสองออกแรงกระโดดจากพื้นขึ้นไปบนสังเวียน ยืนอยู่บนสังเวียนและเริ่มขยับแขน ขยับข้อมือ ราวกับว่ากำลังอบอุ่นร่างกายอยู่
หลี่โม่ค่อย ๆ ขึ้นบันไดทีละขั้นไปบนสังเวียน ราวกับคนแก่ที่กลัวก้าวพลาด
พวกนักมวยมองท่าทางหลี่โม่เดินขึ้นบันไดกันแล้วระเบิดหัวเราะออกมา พวกเขารู้สึกว่าหลี่โม่มาทำตลก ทำไม่ได้แม้แต่จะกระโดดขึ้นไปบนสังเวียนด้วยซ้ำ
“หมอนี่ฝึกมาจริงเหรอ? ตัวผอมไม่มีกล้ามเนื้อไม่ว่า ขนาดจะขึ้นเวทียังดูอย่างกับคนแก่”
“มันตลกมากจริง ๆ นะ คนแบบนี้ยังจะกล้าท้าทายนู่หล่าง คาดว่านู่หล่างจะสามารถฆ่าเขาได้ด้วยหมัดเดียวเลยล่ะ”
“เห็นคนโง่ ๆ มามากนะ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนที่โง่ขนาดนี้ หรือว่าเขาตาบอด? ก่อนหน้านี้นู่หล่างฆ่าคนไปหลายคนแล้ว เขาน่าจะรับรู้ได้ถึงความเก่งกาจของนู่หล่างแล้วสิ”
พวกนักมวยพวกนั้นไม่มีใครมองหลี่โม่ในแง่ดีเลย แต่ก็เป็นเพราะหลี่โม่เก็บความสามารถไว้เกินไป ไม่มีพฤติกรรมอย่างที่คนเป็นยอดฝีมือควรมีเลย
ชูจงเทียนปิดหน้าไม่กล้าดูการต่อสู้ต่อไป ความดุร้ายของนู่หล่างในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ทำให้ในใจของชูจงเทียนไม่สบายใจมาก ๆ ในขณะนี้สิ่งที่ปรากฏในใจของชูจงเทียนก็คือ หลี่โม่จะถูกนู่หล่างอัด รู้สึกว่าแทบไม่มีหวังที่หลี่โม่จะเอาชนะนู่หล่างได้เลย
ที่นั่งตรงขอบของห้องฝึกซ้อม คังเหวินซินกับเฉินเสี่ยวถงนั่งด้วยกันแล้วจ้องมองไปที่หลี่โม่บนสังเวียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...