คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 896

ทอมป์สันนั่งเก้าอี้สูบบุหรี่อยู่ ดวงตาค่อนข้างเหม่อลอยไม่มีสมาธิ ราวกับว่าสมองของเขาว่างเปล่า

ชูจงเทียนเดินไปนั่งข้าง ๆ ทอมป์สัน หยิบบุหรี่ออกมาคาบในปากเช่นกัน

“ชู กังฟูของพวกคุณมีอยู่จริง ๆ เมื่อกี้กังฟูของหลี่โม่แข็งแกร่งมาก นั่นเป็นสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรใช่ไหม? ดูแล้วทรงพลังมากจริง ๆ ”

ทอมป์สันพูดเบา ๆ และทำท่าทางด้วยมือซ้ายที่ว่างอยู่ของเขา

หัวของชูจงเทียนเต็มไปด้วยความสับสน ไม่รู้ว่าควรจะคุยกับทอมป์สันต่อไปอย่างไร

“น่าจะมีอยู่นะครับ ที่นี่เรามียอดฝีมือผู้เร้นกายอยู่มากมาย ว่ากันว่าในทางลัดจงหนานมีผู้เร้นกายกว่าแปดพันคนที่กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ พลังของพวกเขาแต่ละคนแข็งแกร่งมาก คนที่แข็งแกร่งที่สุดจะถูกเรียกว่าเทพเซียนแห่งแผ่นดิน พวกดาบอมตะอะไรพวกนั้น เป็นสิ่งที่สามารถพลิกทำลายโลกได้”

ชูจงเทียนพูดสบาย ๆ ลอกเลียนแบบวิธีที่หลี่โม่บอกทอมป์สันเกี่ยวกับนิยายการต่อสู้ และเริ่มเล่าให้ทอมป์สันฟังเกี่ยวกับนวนิยายที่เป็นเทพนิยาย

“ว้าว มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? แล้วหลี่โม่นับเป็นอะไรล่ะ? เขาเรียกว่าเป็นเซียนได้ไหม?”

“นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน แม้ว่าคุณหลี่จะแข็งแกร่งมาก แต่เขาไม่เคยบำเพ็ญเพียรมาก่อน ดังนั้นจึงไม่สามารถเรียกว่าเป็นเซียนได้”

หลังจากที่ชูจงเทียนพูดจบ เขาก็สำนึกผิดอย่างสุดซึ้งในใจ หวังว่าเทพและพระพุทธเจ้าที่ผ่านไปมาจะให้อภัยเขาที่พูดเรื่องไร้สาระ

แก้มของทอมป์สันกระตุก เดิมทีเขาคิดว่าหลี่โม่แข็งแกร่งขนาดนี้ น่าจะเก่งที่สุดในบรรดาแปดพันผู้เร้นกายที่ชูจงเทียนกล่าวถึงแล้ว แต่ไม่คาดคิดเลยว่าหลี่โม่จะไม่ได้เป็นแม้แต่ผู้เริ่มต้นในบรรดาผู้เร้นกายแปดพันคนด้วยซ้ำ

หรือว่าเทพลึกลับทางตะวันออกจะยอดเยี่ยมขนาดนี้เลยเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนี้ ก็จะมียอดฝีมืออย่างน้อยแปดพันคนที่แข็งแกร่งกว่าหลี่โม่มาก