คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 926

“ถุย!” ยอดฝีมือคนหนึ่งถ่มน้ำลายด้วยความโมโห จากนั้นจึงหมุนตัวคิดจะหนีไป

หลี่โม่เลิกคิ้ว ขาขวาเตะก้อนหินก้อนหนึ่งบนพื้น ก้อนหินพุ่งออกอย่างรวดเร็วและทรงพลัง ก่อนกระแทกเข้าที่หัวเข่าของยอดฝีมือคนนั้น

พลั่ก!

หัวเข่าของยอดฝีมือคนนั้นถูกหินกระแทกหักและคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นทันที เขาเจ็บจนน้ำตาเอ่อคลอเบ้า

“ขาของฉัน! หลี่โม่ ไอ้ลูกหมาแกโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว! ฉันจะไปอยู่แล้ว แกก็ยังไม่...... อ๊าก!”

ในตอนที่ยอดฝีมือกำลังด่าทออยู่ หานเถี่ยโถวก็กระโดดขึ้นมาจากพื้น แล้วโบกฝ่ามือตบหน้ายอดฝีมือคนนั้นอย่างแรงสองที

“กล้าดียังไงถึงมาด่าลูกพี่ของฉัน ฉันจะฆ่าแกให้ตายคอยดู! พวกแกทุกคนอย่าขยับนะโว้ย! ลูกพี่ของฉันยังไม่ให้พวกแกไป ถ้าใครไม่พอใจ ก็เข้ามาถามหมัดของฉันหานเถี่ยโถวซะก่อน!”

หานเถี่ยโถวไม่ปล่อยโอกาสที่จะแสดงความภักดีต่อหลี่โม่ เป็นโอกาสที่จังหวะเหมาะเจาะมาก

เหล่ายอดฝีมือที่เตรียมจะกระจายตัวหลบหนีไปต่างชะงักฝีเท้าด้วยความตื่นกลัวและสับสน มีแค่หลี่โม่คนเดียวก็น่ากลัวพอแล้ว ยังจะเพิ่มหานเถี่ยโถวที่แปรพักตร์อีก พวกเขารู้สึกเหมือนหมดทางรอดโดยสมบูรณ์

“หานเถี่ยโถว นายทำเกินไปแล้ว ทุกคนต่างก็รู้จักกันมานาน อย่างน้อยให้ทางรอดเราสักทางก็ยังดี”

“พวกเราจะไปแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย นายจะมาขวางพวกเราทำไม! นายอยากจะประจบสอพลอก็อย่าลากพวกเราไปเอี่ยวด้วยสิ!”

ยอดฝีมือหลายคนประณามหานเถี่ยโถวอย่างไม่ยอมจำนน รู้สึกว่าหานเถี่ยโถวนั้นหักหลังกันอย่างเกินไปแล้ว แม้แต่ทางรอดสักนิดก็ไม่เหลือให้เลย

แต่หานเถี่ยโถวกลับไม่สนใจคำพูดของพวกเขาแม้แต่น้อย แถมยังโค้งตัวคำนับพร้อมมองไปทางหลี่โม่ด้วยรอยยิ้มกว้าง “ลูกพี่ คุณอยากสั่งสอนพวกเขายังไงแค่ขยับปากพูดก็พอ ลูกกระจ๊อกอย่างผมจะจัดการพวกเขาตามที่คุณสั่งเอง”