“ไม่ต้องเกร็ง ฉันไม่ได้จะมาทำอะไรนาย ฉันแค่อยากรู้ว่าก่อนที่กุ่ยเอ้อจะตายมันเกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนสังหารเขา” ชายสวมเสื้อคลุมเอ่ย
“ครับ ผมจะเล่าให้คุณฟังเอง ไม่ทราบว่าจะให้เรียกคุณว่าอะไรดี”
หลินเจิ้งหนานพูดประจบ
“หึหึ เรียกฉันว่ากุ่ยหูก็พอ”
“สวัสดีครับท่านกุ่ยหู ผมคือหลินเจิ้งหนาน ก่อนหน้านี้จางเต๋ออู่ให้กุ่ยเอ้อมาช่วยชี้แนะผมจัดการกับหลี่โม่ กุ่ยเอ้อได้จ้างเพื่อนยอดฝีมือหลายคนมาช่วย มีหลงหานกวง หานเถี่ยโถวแล้วก็คนอื่น ๆ ตอนนั้นลูกน้องของหลงหานกวงถูกไอ้พวกเจ้าถิ่นมันจับตัวไป แล้วหลี่โม่ก็ไปสอบปากคำลูกน้องของหลงหานกวง กุ่ยเอ้อคิดว่านี่เป็นโอกาส...”
หลินเจิ้งหนานอธิบายสถานการณ์อย่างละเอียด จนกระทั่งพูดถึงเรื่องที่ตนถูกพาตัวหนีออกมาก่อน
“พวกเราจึงหนีออกมาทั้งอย่างนั้น ส่วนเรื่องหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้แล้ว ผมไม่รู้ด้วยว่ากุ่ยเอ้อตายได้ยังไง แต่ว่ามันจะต้องเกี่ยวข้องกับหลี่โม่แน่ ถึงแม้หลี่โม่จะไม่ได้เป็นคนฆ่าเอง ก็ต้องเป็นคนสั่งให้ฆ่าแน่”
แม้หลินเจิ้งหนานจะไม่ได้เห็นสถานการณ์ของกุ่ยเอ้อ แต่เหตุการณ์ในตอนนั้น ไม่ต้องใช้สมองก็พอจะเดาได้
กุ่ยหูหรี่ตา จิตสังหารแผ่ซ่านออกมาทางสายตา “กล้าดียังไงสังหารกุ้ยอี้กับกุ้ยเอ้อ คิดว่ากองทัพเทพมารของพวกเราตายกันหมดแล้วจริง ๆ งั้นเรอะ!”
หลินเจิ้งหนานเหลือบมองกุ่ยหูอย่างหวาดกลัว แม้ว่ากองทัพเทพมารจะสิ้นชื่อแล้ว แต่หลินเจิ้งหนานเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงของกองทัพเทพมารอยู่เหมือนกัน
หากไม่ใช่เพราะตอนนี้กองทัพเทพมารถดถอยลงทุกที ก็คงไม่มาถึงขั้นที่พวกกุ่ยอี้ต้องไปเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของจางเต๋ออู่หรอก
“นายคงจะมีข้อมูลของละเอียดของหลี่โม่ใช่ไหม? ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมด” กุ่ยหูพูดอย่างเย็นชา
“มีครับมี อยู่ในโทรศัพท์ของผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...