คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 100

เขาขอปฏิเสธได้ไหม? มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะจองที่นี่ได้

แคทเธอรีน “...”

เธอปฏิเสธได้ไหม? มันอึดอัดใจเกินไปที่จะต้องเผชิญกับใบหน้าที่เหมือนซาตานของฌอน

“คุณสองคน… ดูเหมือนไม่ค่อยยินดีกับความคิดนี้เลย พวกเรารบกวนคุณหรือเปล่าครับ?” ฌอนมองไปที่พวกเขา น้ำเสียงของเขาทุ้มเข้ม

“ไม่เลยครับ เชิญมารับประทานอาหารร่วมกับพวกเราเถอะครับ” จากนั้นเวสลีย์จึงขอให้พนักงานเสิร์ฟนำเมนูมาให้

เพราะมีคนสี่คนนั่งอยู่รวมกัน พื้นที่บนโต๊ะจึงแคบลงด้วยช่อดอกกุหลาบบนโต๊ะ

แคทเธอรีนเอื้อมมือไปหยิบช่อดอกกุหลาบมาวางเอาไว้ข้าง ๆ เธอ ทว่าฌอนเร็วกว่าเธอ และส่งช่อดอกไม้ให้พนักงานเสิร์ฟ

“เอาไปทิ้ง ผมแพ้เกสรดอกไม้”

แคทเธอรีนสงสัยว่าเธอได้ยินที่เขาพูดผิดไปหรือเปล่า เธอไม่เคยเห็นอาการแพ้เกสรดอกไม้ของเขามาก่อน เมื่อเธอซื้อดอกไม้ไปประดับแจกันที่บ้าน เขาต้องจงใจทำแบบนี้แน่ ๆ

“คุณฮิลล์ ผมไม่เคยทราบมาก่อนว่าคุณแพ้เกสรดอกไม้” เวสลีย์แทบจะฝืนหัวเราะไม่ออก

“ครับ โดยเฉพาะดอกไม้สีชมพู จะแพ้เป็นพิเศษ” ฌอนเปิดเมนูอย่างใจเย็นและสั่งอาหารเนิบ ๆ

หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว เวสลีย์ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ที่จริงแล้ว ผมค่อนข้างสงสัยว่าทำไมคุณฮิลล์ถึงปฏิเสธคดีของผมเมื่อคราวที่แล้ว”

เชสเกรงว่าฌอนจะพูดจารุนแรงจนเกินไปแล้วทำให้เวสลีย์ไม่พอใจ เขาจึงรีบตอบขึ้นมา “เขาเกิดยุ่งขึ้นมากะทันหันน่ะครับ”

แคทเธอรีนรับประทานเค้กของเธอเงียบ ๆ ขณะที่ก้มหน้าฟังพวกเขา เธอไม่เคยรู้ว่าฌอนทำอาชีพอะไร ทว่าในตอนนี้เธอรู้แล้ว ปรากฏว่าเขาเป็นทนายความ และดูเหมือนเขาจะค่อนข้างเก่งเสียด้วย

เธออยากจะเอาไม้เรียวมาฟาดตัวเองให้ตายจริง ๆ

เธอเคยอ่านเจอในอินเตอร์เน็ตว่านักกฎหมายเป็นหนึ่งในสิบอาชีพที่ไม่ควรแต่งงานด้วย

แคทเธอรีนจ้องเขาด้วยความโกรธจัด “ก็โต๊ะมันเล็กนี่คะ ฉันเลยไปชนกับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ คุณเป็นคนดึงดันจะนั่งเบียดกับพวกเราเองนะคะ”

“คุณเลยโทษเราที่มาเป็นก้างขวางคอพวกคุณที่กำลังเดทกันอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่ชอบที่พวกคุณล้อเล่นกันแบบนั้น เพราะถึงอย่างไร… คุณฮิลล์ก็ไม่ใช่สเปกของฉัน” แคทเธอรีนไหวไหล่ด้วยท่าทางที่ดูจนปัญญา

รอยยิ้มบนใบหน้าของเวสลีย์ดูสดใสขึ้นทันที “คุณชายแฮริสันแค่ล้อเล่นเท่านั้นเองครับ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”

“ค่ะ ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะคะ” แคทเธอรีนไม่อยากทนอยู่ตรงนี้จริง ๆ เธอจึงลุกออกจากที่นั่งของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ฌอนก็ลุกขึ้นเช่นเดียวกัน “ผมขอตัวไปโทรศัพท์ก่อน”

ในห้องน้ำ แคทเธอรีนจงใจเข้าไปฆ่าเวลาในนั้นสักพักก่อนจะออกมา

เธอเห็นร่างสูงยืนตระหง่านอยู่ที่ข้างประตูและกำลังสูบบุหรี่อยู่เมื่อเธอเดินออกมา เธอรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิดขึ้นมาทันที