คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 101

ฌอนคีบบุหรี่เอาไว้ที่หว่างนิ้วของเขา พลางสูดอัดควันเข้าปอดแล้วพ่นมันออกมาอย่างอ้อยอิ่งขณะที่เขาหายใจออกมา

เขาขยี้ก้นบุหรี่ลงในถังขยะข้าง ๆ แล้วก้าวยาว ๆ ไปหาเธอ

“มากับผม”

เขาลากเธอไปที่อีกด้านหนึ่งของร้านอาหาร

แคทเธอรีนที่ถูกเขาลากเดินตามหลังเขาไปจนถึงโถงทางเดินตู้เก็บไวน์

แสงไฟด้านในสลัว และใบหน้าของชายคนนี้เผยความรู้สึกอันตรายที่มองไม่เห็นเมื่อเขามองลงมายังเธอ

“คุณทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนผลักแผ่นอกแกร่งของเขาออก ทว่ามันไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

“คุณถามเหมือนที่ผมกำลังจะถามคุณอยู่พอดี” ฌอนจับมือของเธอ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม “คุณกำลังคบหากับเวสลีย์อยู่เหรอ? คุณลืมไปหรือเปล่าว่าคุณแต่งงานแล้ว? ผมไม่แปลกใจเลยที่คุณพยายามจะหย่ากับผมให้ได้ คุณมีผู้ชายคนใหม่แล้วใช่ไหม?”

“ฌอน ฮิลล์ช่วยระวังคำพูดของคุณเอาไว้ให้ดี” แคทเธอรีนตัวสั่นด้วยความโกรธที่โดนดูถูก “ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างเวสลีย์กับฉัน”

“แล้วเขาจะมอบดอกไม้ให้คุณทำไมถ้าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกคุณ? เขาจะพาคุณมาร้านอาหารหรูขนาดนี้ไหม? คุณจะยิ้มให้เขาอย่างมีความสุขแบบนี้ไหม?!” ขณะที่ฌอนกำลังพูดความโกรธของเขาก็ปะทุขึ้นเรื่อย ๆ เขาจับใบหน้าของเธอ และบังคับให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา

แคทเธอรีนรู้สึกรำคาญและโกรธ “ฉันจะไปว่าเขาได้อย่างไรที่เขามาชอบฉัน ในเมื่อฉันเป็นคนมีความสามารถแถมยังสวยขนาดนี้? ไม่ใช่ความผิดของฉันสักหน่อยที่ฉันมีเสน่ห์”

ฌอนหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ และกำลังจะพูดขณะที่แคทเธอรีนพูดแทรกขึ้นมา

“ฉันรู้ว่าคุณดูถูกฉันอยู่ ฉันไม่มีค่าและหน้าด้านในสายตาของคุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเที่ยวไปยั่วให้ใครมาชอบฉัน ที่ฉันต้องการหย่ากับคุณเพราะฉันคิดว่าฉันกับคุณเข้ากันไม่ได้อีกแล้ว ไม่ได้เกี่ยวกับใครทั้งนั้น”

“คุณกับผมเข้ากันไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?” ฌอนหัวเราะเยาะด้วยความขมขื่น “คุณปีนขึ้นมาบนเตียงของผมครู่หนึ่ง แล้วครู่ต่อมาคุณก็พูดว่าคุณกับผมเข้ากันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว คุณจะให้ผมเชื่อคุณได้อย่างไร?”

เมื่อพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แคทเธอรีนอดที่จะรู้สึกขมขื่นกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการหลุดพ้นจากความสัมพันธ์ของพวกเขาในทันที

“นั่นก็ถูกค่ะ แล้วคุณไม่รังเกียจที่ฉันขึ้นเตียงกับผู้ชายเหรอคะ? คุณลืมไปหรือเปล่าคะว่าคุณฉีกหน้าฉันอย่างไรในวันนั้น? คุณด่าว่าฉันไม่มีค่า สกปรก และแค่มองมาที่ฉันก็ทำให้คุณรู้สึกสะอิดสะเอียน ฌอน ฮิลล์คะ ฉันเองก็เป็นมนุษย์ ไม่ได้วิเศษวิโสมาจากไหน ฉันก็รู้สึกเสียใจเป็นเหมือนกัน”