คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1012

เวสลีย์ก้าวถอยหลังไปสองก้าวและหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นก่อนที่เขาจะหมุนตัวลงส้นเท้าและจากไป

ลูคัสกับซูซี่วิ่งไปหาแคทเธอรีน“แม่ครับ ทําไมลุงเวสลีย์ถึงจากไปล่ะครับ? แม่กับเขาทั้งคู่ทะเลาะกันหรือเปล่าครับ?”

"ไปกินมื้อเย็นกันจ้ะ" แคทเธอรีนโน้มตัวลงมาตอบเบา ๆ

มีความรู้สึกอ่อนล้าอย่างมากในส่วนลึกของดวงตาของเธอ

…

ในอีกสองวันถัดไป ฌอนขอให้สมาชิกไลโอน่าทั้งหมดทุกคนค้นหาเลียม แต่ดูเหมือนอย่างกับว่าเขาได้อันตรธานหายไปในอากาศที่บางเบา

“คุณชายใหญ่ครับเราได้ตรวจสอบบันทึกที่สถานีรถไฟ สนามบิน และทางหลวงต่าง ๆ แล้ว แต่เลียมไม่ได้ออกจากสถานที่เหล่านี้เลย รวมทั้งแม้แต่โรงพยาบาลในต่างประเทศก็ไม่มีประวัติการรักษาของเลียม” แชนซ์ รายงานการค้นหาของเขาพลางขมวดคิ้ว

“ในปัจจุบันมีความเป็นไปได้เพียงสองทางเท่านั้น ความเป็นไปได้แรกคือเลียมถูกขังไว้ อีกอย่างคือว่า... เขาตายแล้ว”

ฌอนบนเก้าอี้หนัง รู้สึกราวกับว่าถังน้ำเย็นถูกเทราดลงบนร่างสูงของเขา

"ตายงั้นเหรอ?"

เป็นไปได้ยังไง? คนที่ใครเอาชนะได้ยากอย่างเลียมจะตายได้อย่างไรกัน?

มือของเขาสั่นเทาขณะหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจากซอง

“แชนซ์คุณเป็นคนสุดท้ายที่เห็นเลียม พยายามค่อย ๆ นึกออกมาให้ได้มากที่สุด ช่วงที่คุณออกไปมีใครอยู่ที่แถวนั้นอีกไหม?” ฌอนคํารามขึ้นทันที

แชนซ์สั่นสะท้านไหว สิ่งเดียวที่เขารู้คือยาเอลอยู่ในรถด้วย อย่างไรก็ตามยาเอลไม่มีเหตุผลที่จะทําร้ายเลียมเนื่องจากพวกเขาไม่เคยมีความแค้นเคืองต่อกันเลย

"ไม่ครับคุณชายใหญ่"

“ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ทําไมไม่มีใครตามรอยเขาได้เลยล่ะ? ฌอน ลูกโกหกเพียงเพราะว่าลูกต้องการฆ่าเลียมหรือเปล่า?”

"ผมเปล่า..."

คําพูดเหล่านั้นทำเอาฌอนหวาดกลัวเสียววาบไปทั้งสันหลังขึ้นมาทันที อย่างไรก็ตามท่าทางลีอาราวกับเธอไม่ได้ยินที่ฌอนพูดเพราะเธอรีบพุ่งตรงเข้าไปตบหน้าเขาทันที

“ฉันเข้าใจนะที่แกเกลียดเลียม ถึงฉันจะไม่ห้ามแกชกต่อยเขาตามอำเภอใจ แต่แกฆ่าเขาไม่ได้ยังไงเขาก็เป็นน้องชายของแก”

ตลอดเวลาที่กล่าว ลีอาก็น้ำตาไหลพราก ๆ

“เลียมยังเด็กเขาหลงผิดเพราะฉันไม่ได้หาพ่อที่ดีให้เขาและอบรมเขาอย่างถูกต้องเหมาะสม แล้วทําไมแกต้องฆ่าเขาด้วย?”

“คุณผู้หญิงครับ คุณชายใหญ่ไม่ได้ฆ่าคุณชายรองจริง ๆ ครับ” แชนซ์อธิบาย