คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1018

ขณะที่แคทเธอรีนกําลังดูชุดสูทผู้ชายอยู่ก็มีคนเข้ามาแตะตัวเธอเบา ๆ จากด้านหลัง

ปรากฏเป็นเฟรยายิ้มแฉ่งอยู่ข้าง ๆ เธอ “ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนแล้ว แหม หายหน้าไปทำเอาหัวใจเบิกบานซะจริงเชียวในที่สุดเธอก็ชวนฉันออกมาเที่ยว”

“เอาล่ะ ฉันแค่อยากให้เธอช่วยฉันเลือกเสื้อเชิ้ตผู้ชายให้หน่อยน่ะ” แคทเธอรีนหยิบเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินขึ้นมาแล้วถาม "ตัวนี้เป็นไง?"

“เสื้อเชิ้ตตัวนี้ดูเด็กไป หากเธอไม่ได้ซื้อตัวนี้ให้พ่อเธอก็ต้องเป็นของเวสลีย์หรือไม่ก็ฌอนแหละ” เฟรยาตอบหลังจากเหลือบมองมัน

ใบหน้าของแคทเธอรีนห่อเหี่ยว “เธอคิดว่าฉันจะซื้อให้ฌอนไหมล่ะเนี่ย? ฉันจะเอาไว้สําหรับเวสลีย์จ้ะ ฉันทําให้เขาโกรธ ดังนั้นฉันจึงตั้งใจจะซื้อเสื้อเขิ้ตให้เขาเป็นการขอโทษ แต่ฉันก็ไม่รู้ขนาดของเขา เฮ้อ"

“อย่ามัวซื้อเสื้ออยู่เลย ถ้าสําหรับผู้ชายเธอควรซื้อนาฬิกาแทน เถอะน่า ไปเลือกนาฬิกาสวย ๆ กัน”

แล้วเฟรยาก็ดึงเธอออกจากร้านไป

แคทเธอรีนคิดอยู่สักพักก็รู้สึกว่านาฬิกาสักเรือนน่าจะเข้ากับเอกลักษณ์เฉพาะตัวของผู้ชายได้ดีกว่าเช่นกัน

“นี่ฉันรบกวนงานของเธอหรือเปล่าเนี่ยที่ชวนเธอออกมาช่วงบ่ายนี้?”

“ได้โปรดฉันเป็นผู้อำนวยการฝ่ายและยังเป็นคู่หมั้นของร็อดนีย์นะ ฉันสามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการอยู่แล้วล่ะ ใครจะกล้ามาหยุดฉัน? ยิ่งกว่านั้นร็อดนีย์กําลังยุ่ง ๆ อยู่กับการประกันตัวฌอนออกมาจากสถานีตํารวจ ตัวเขายุ่งเกินกว่าที่จะมากังวลกับกิจการต่าง ๆ ของบริษัท”

แคทเธอรีนขมวดคิ้ว เฟรยาและเธอนั้นดูจะเอ่ยถึงชื่อของฌอนกันบ่อยมากไปซะแล้ว

ขณะที่แคทเธอรีนกําลังจะเปลี่ยนหัวข้อ เฟรยาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นและกระซิบข้างหูว่า “ฉันได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับฌอนในเรือนจำ เขาถึงกับถูกส่งตัวไปเข้ารับการรักษาฉุกเฉินที่โรงพยาบาลเลยนะ”

แคทเธอรีนตกตะลึง “ฝีมือเทพ ๆ ระดับเขาจะเกิดเรื่องขึ้นกับเขาได้ยังไงกัน? เขาควรจะสามารถจัดการกับคนนับสิบได้อย่างง่ายดายสิ”

“ฉันก็ไม่รู้ แต่อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงทีเดียวแหละ” เฟรยาเสริมว่า “ตอนที่ฉันไปกินข้าวกับครอบครัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน