คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1033

“แต่...ผมจะมีปัญหากับเชสเตอร์ไหม?” ไซม่อนรู้สึกกังวล

แคทเธอรีนพูดไม่ออก “กล้าที่จะซ้อมเขา แต่กลัวที่จะมีปัญหาเนี่ยนะ? นายไม่รู้วิธีบอกหรือไงว่าโทมัสเป็นคนยุยงน่ะ?”

"ใช่ ใช่ คุณฉลาดจัง" ไซม่อนถามอย่างระมัดระวังว่า "งั้นตอนนี้ผมไปได้หรือยัง?"

“ไปให้พ้นเลย ยังไงซะถ้านายกล้าหลอกฉัน ระวังไว้ให้ดีว่าฉันอาจไปหา” แคทเธอรีนเอาแท่งเหล็กกระแทกพื้น

"ผมไม่กล้าหรอกน่า" ไซม่อนตัวสั่น จากนั้นเขาก็พาคนของเขาโกยแน่บไปอย่างเร่งรีบ

จากนั้นแคทเธอรีนก็ไปที่ข้างตัวฌอน ชายคนนั้นนอนแผ่หราในแอ่งโคลน เสื้อยืดสีขาวของเขาชุ่มโชกน้ำโคลน และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามีบาดแผลปกคลุมไปทั่ว ในขณะนั้นดวงตาของเขาปิดและเขาดูเหมือนไร้ชีวิต

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเอกลักษณ์บนหน้าตาเขาที่คุ้นเคย แคทเธอรีนคงได้สงสัยว่าเขาใช่ฌอนไหม

ฌอนที่เธอรู้จักนั้นเรียบร้อยดูดี เขาจะจัดแต่งสไตล์ผมสั้นสีดําสะอาดเรียบร้อยของเขา และไม่เคยมีรอยย่นแม้แต่รอยเดียวบนชุดสูทของเขาเลย

อะไรทําให้เขากลายเป็นแบบนี้?

เป็นเพราะฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นล้มลงเหรอ?

ฌอนไม่ใช่คนประเภทที่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเช่นนั้น

“ฌอน ตื่นได้แล้ว” แคทเธอรีนก้มศีรษะลงมาหาและผลักเขา

ฌอนซึ่งเจ็บจนมึนลืมตาของเขาขึ้นมา เขามองเห็นผู้หญิงตรงหน้าเขาได้ไม่ชัดทว่ากลิ่นหอมจาง ๆ ที่ลอยมาจากผู้หญิงคนนั้นคุ้นเคยมาก แม้แต่เสียงของผู้หญิงคนนั้นก็คล้ายกับเสียงของเธอเช่นกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน