คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1041

“อยากตามหาเธอเหรอ? นั่นก็นานมากแล้ว รอเดี๋ยวนะ"

เชสโทรหาสำนักงานจัดหาแม่บ้านทำความสะอาดและรอตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพบข้อมูลป้าลินดา “ป้าลินดาทํางานเป็นพี่เลี้ยงเด็กในวิลล่าหลังนี้”

เชสให้ที่อยู่เขา "ฉันจะไปส่งนายที่นั่น"

"ไม่เป็นไร" ฌอนรับที่อยู่มา "ขอบใจนะ"

“อย่าพูดงั้นสิ ฉันไม่ชินที่นายทําตัวแบบนี้เลย” เชสโยนกุญแจรถให้เขา “นายขับรถของฉันไปเลย ไว้เราไปทานมื้อเย็นด้วยกันทีหลัง”

"นั่นยากละ" ฌอนเหลือบมองเขา “เดี๋ยวนี้นายไม่ค่อยได้ติดต่อพวกเราสามคนเลย นายไปแคนเบอร์ราตั้งกี่ทีแล้วทำไมไม่ชวนเราออกไปกินด้วยกันเลย? นายสบายใจที่จะอยู่ในเมลเบิร์นคนเดียวเลยนะ”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็อิจฉาเชสขึ้นมา

ถึงแม้เมลเบิร์นจะเล็ก แต่โดยพื้นฐานแล้วเชสเป็นผู้มีอิทธิพลที่นี่ ชีวิตที่นี่ไม่โหดเหลือทนเท่าแคนเบอร์รา

เชสยิ้มเจื่อน “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขาดการติดต่อกับพวกนายหรอก แต่ว่าพวกนายทั้งสามคนมักจะพาเทรซี่กับซาร่าไปไหนมาไหนด้วย ฉันไม่ชอบพวกหล่อนเลยจริง ๆ ฉันรู้สึกเหมือน...”

ทันใดนั้นเขาก็ปิดปากตัวเอง "ช่างมันเถอะ"

“ว่ามาซิ” ฌอนเอ่ยปาก ถึงแม้ตอนนี้เขาแต่งตัวธรรมดามาก แต่ออร่าในแววตาเขายังคงอยู่ “เชส เราเป็นเพื่อนกันมากว่าสิบปีแล้ว เรื่องบางเรื่องก็พูดออกมาให้ชัดเจนเลยดีกว่าน่า”

“ก็ได้ ฉันแค่... รู้สึกเหมือนนายเป็นไอ้คนเฮงซวยของรินแต่ฉันก็ไม่คุ้นเคยกับซาร่าด้วยแหละ ดังนั้นอาจเป็นไปได้ว่าบางทีฉันคงไม่ชินที่ได้เห็นซาร่ามาแทนที่รินซึ่งนายมักจะพาไปด้วยตลอดเวลาที่ฉันเจอนาย นอกจากนี้ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทําไมเชสเตอร์ถึงคบหากับเทรซี่ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเลยนะ สําหรับร็อดนีย์เขามีแต่ซาร่าอยู่ในสายตาเสมอ เขาฟังอะไรก็ตามที่เธอพูดมันเหมือนกับว่าสมองของเขาติดบ่วงรัก ที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอกนะ แต่ฉันรู้สึกอึดอัดมากที่นายพาพวกหล่อนไปรวมตัวกับพวกเรา นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงไปเจอพวกนายน้อยลง”

เชสพูดตรง ๆ ว่า “บ่อยครั้งฉันพบว่ามันยากจะคุยกับพวกนาย โดยเฉพาะในช่วงสองสามปีมานี้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน