คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1042

มันก็เข้าใจได้ที่คนเราจะลืมกันเรื่องสองเรื่อง แต่มันแปลกจริง ๆ ที่ฌอนลืมหมดทุกข้อพิสูจน์ที่ว่าเขาเคยมีใจกับแคทเธอรีน

เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าครั้งหนึ่งเขาเกือบตายเพราะพยายามจะช่วยเธอ

เขาถึงกับไปกินหม้อไฟกับเธอและปวดท้องด้วย

เขาไม่มีทางกินหม้อไฟเด็ดขาด

แคทเธอรีนพิเศษสําหรับเขามากเพียงใด?

เขาอยากได้คำตอบเร็ว ๆ แต่ว่าจู่ ๆ เขาก็เกิดกลัวขึ้นมา

เขากลัวว่าแคทเธอรีนกับเขาจะเคยรักกันอย่างสุดซึ้ง แต่เมื่อความทรงจําของเขาถูกดัดแปลงต่อมาเขาจึงทอดทิ้งเธอและทําร้ายลูก ๆ ของพวกเขา

เขากลัวว่าเขาได้ทําร้ายเธอลึกล้ำยิ่งกว่าที่เขาคิด

เขานั่งอยู่ในรถราวครึ่งชั่วโมงก่อนจะไปหาป้าลินดาในที่สุด

หลังจากป้าลินดารับสายของเขา เธอก็รีบเดินออกไปพร้อมหนังสือเล่มเล็กเก่า ๆ เล่มหนึ่งในมือ เมื่อเธอเห็นฌอน เธอร้องเรียกอย่างลังเลว่า “คุณชายใหญ่ฮิลล์...”

“ป้าลินดา ป้ายังจําผมได้ด้วย” ฌอนมองป้าลินดาและพบว่าเขาก็ยังคงจําเธอได้อยู่

“แน่นอนป้าจำได้สิ ป้าเป็นพี่เลี้ยงของคุณมาตั้งหลายปีแล้ว แต่ว่าป้าประทับใจคุณโจนส์กับคุณมากที่สุด...” จู่ ๆ เธอก็หยุดอย่างรู้สึกผิดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ป้าเอ่อ... ทําให้คุณขุ่นเคืองด้วยการพูดถึงภรรยาเก่าของคุณหรือเปล่าคะเนี่ย?”

"ไม่ครับ" ฌอนพยายามจะไม่รับรู้ความเจ็บปวดในใจของเขา

ป้าลินดาถามอย่างกังวลว่า “จู่ ๆ คุณอยากเจอป้าด้วยเรื่องอะไรคะ?”

“ผมล้มป่วยเมื่อสองสามปีก่อนและสูญเสียความทรงจําในอดีตชีวิตของผมในเมลเบิร์นมากมายหลายเรื่อง ผมจึงอยากมาถามคุณป้าเรื่องนั้นน่ะครับ” ฌอนหาข้อแก้ตัวว่า "ป้าช่วยบอกผมเรื่องที่เกี่ยวกับแคทเธอรีนกับผมบ้างได้ไหมครับ?"

กลายเป็นว่าเธอห่วงใยเขามากถึงขนาดนี้

ป้าลินดากล่าวว่า “คุณโจนส์เป็นคนดีจริง ๆ ค่ะ ป้าเป็นพี่เลี้ยงมาหลายสิบปีแล้ว แต่ป้าไม่เคยเจอใครที่มีอารมณ์ดีเท่าเธอเลยค่ะ เธอไม่ได้ถือว่าป้าเป็นพี่เลี้ยง บางครั้งตอนที่ป้ากำลังทํางานง่วนอยู่ เธอจะแนะนําให้ป้าพักบ้างและอย่าโหมงานเกินไป กับเธอนั้นถึงป้าพูดตรง ๆ ออกไปเธอก็จะไม่ว่าป้า ก่อนที่เธอจะมาอยู่ที่วิลล่าคุณไม่ชอบกลับบ้าน คุณจะออกไปข้างนอกในตอนเช้าและกลับมาเมื่อถึงเวลานอนแต่หลังจากที่เธอย้ายเข้ามา คุณจะไปทํางานกับเธอทุกวันและกลับมาตรงเวลาหลังเลิกงาน เหตุผลหลักคือคุณต้องการรอเธอกลับ เมื่อเธองานยุ่ง ๆ คุณยังบ่นว่าเธอห่วงงานเธอมากกว่าคุณซะอีกค่ะ”

ฌอนงงงัน

เขาทําอย่างนั้นเหรอ?

เขากลับมาจากทํางานตรงเวลาเพราะเธอจริง ๆ น่ะหรือ?

“ป้าลินดาครับ ป้า... กำลังพูดเรื่องจริงหรือเปล่า?”

“ทําไมป้าถึงจะโกหกเรื่องนี้ด้วยล่ะ? ป้าทำงานให้คุณมาตั้งนานแล้วนะคะ” ป้าลินดากล่าวชัดถ้อยชัดคำ