คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1043

“งั้นเราเอ่อ...สนิทสนมลึกซึ้งกันไหมครับ?” ฌอนถามด้วยเสียงต่ำ ในความทรงจําของเขาเมื่อสามปีก่อน เขาเกลียดเวลาที่แคทเธอรีนเข้ามาใกล้และสัมผัสเขา เธอยังฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังเมาเพื่อจะได้ตั้งครรภ์

ป้าลินดาหน้าแดง “โอ้ แน่นอนค่ะว่าคุณเป็นอย่างนั้น ทุกครั้งที่คุณโจนส์จูบคุณ คุณมีความสุขเชียวล่ะค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่คุณได้รับบาดเจ็บ คุณพูดโกหกกับเธอว่ามันจะหยุดเจ็บถ้าหากเธอจูบคุณ และคุณโจนส์ก็เชื่อคุณจริง ๆ ขนาดฉันยังหน้าแดงเลยตอนที่เห็นเข้า”

“ขอบคุณนะครับป้า...” หลังจากได้ยินอย่างนั้นฌอนก็ขอตัวป้าลินดากลับด้วยความซาบซึ้ง

เขาจําสิ่งที่ป้าลินดาบอกเขาไม่ได้หรอก ทว่าเขาก็รู้เช่นเดียวกับคําพูดของเชสว่ามันน่าจะใช่เรื่องจริงทั้งหมด

แต่ทว่าเขากลับลืมมัน เขาลืมไปแล้วว่าสามปีก่อนนั้นครั้งหนึ่งเขาเคยรักผู้หญิงที่ชื่อแคทเธอรีน โจนส์

ในความคิดจิตใจของเขาล้วนจําได้แต่ความผิดของเธอ

ไม่น่าแปลกใจหลังจากแคทเธอรีนกลับมาในอีกสามปี เธอสามารถทําอาหารจานโปรดของเขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย เธอรู้ว่าเขาชอบกินอะไรบ้างอย่างละเอียดราวกับมันเป็นส่วนสำคัญของเธอ

แม้แต่บนเตียงเธอยังรู้ว่าเขาชอบท่าไหนมากที่สุด

นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขารักกัน

ทว่าเขาก็ลืมไปแล้วว่าเขาเคยรักเธอ

แค่เขาลืมนั่นก็เกินพอแล้วแต่เขายังไปคบกับซาร่าและบังคับเธอให้หย่า เขายังบังคับให้เธอประกาศต่อสาธารณะว่าพวกเขาแต่งงานกันแค่ในนาม

เขาปกป้องโทมัส นีสันครั้งแล้วครั้งเล่า ขังเธอไว้ ผลักเธอล้ม และฆ่าลูกสองคนของเขา

เขายังทําร้ายเพื่อนที่เธอห่วงใยที่สุดและข่มขู่เธอด้วยอาการป่วยของโจเอล

มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะกลับมา

หนำซ้ำเขายังตัดนิ้วของโลแกนเพื่อเอาใจซาร่าและเกือบจะขังแคทเธอรีนไว้ในคุกใต้ดิน

ซาร่า นีสัน โอ้ ซาร่า นีสัน

เขาคำรามชื่ออยู่ในลําคอ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้กินเลือดกินเนื้อเธอจนไม่เหลือซาก

…

ตกกลางคืนในห้องคลับเฮาส์แห่งหนึ่ง

เชสสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไว้รอท่ากว่าฌอนจะมาถึงก็สามทุ่ม

เขาหน้าซีดและดูมึนงง

"เฮ้ นายเป็นอะไรไปน่ะ?" เชสรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นเขาเป็นแบบนี้