คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1045

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับผมไม่ได้โกรธคุณ ผมแค่ไม่เข้าใจคนอย่างโทมัส” ร็อดนีย์กัดฟันกรอด “ซาร่าคุณติดต่อเขาได้ไหม? ผมต้องการสั่งสอนเขา คุณจะช่วยผมไหม?”

“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะเขาสมควรจะได้รับการสั่งสอนซะบ้าง ฉันจะโทรหาเขาและพยายามหาคําตอบมา แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับสายไหมนะคะ”

ซาร่าพบหมายเลขของโทมัสและโทรออกทว่าไม่มีใครรับสาย เธอกัดฟันและพูดว่า “เขาไม่ยอมรับสายฉันด้วยซ้ำ โอ้ตายละ นี่ฌอน…เป็นยังไงบ้างคะ? ถึงยังไงเราก็รู้จักกันมานานกว่าสิบปีแล้ว มัน... เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่เป็นห่วงเขา”

“โอ้ เขาไปเมลเบิร์นน่ะ” ร็อดนีย์ถอนหายใจ “ผมไม่รู้ว่าทําไมจู่ ๆ เขาถึงไปอยู่ในเมลเบิร์น เขายังไปดื่มกับ

เชสด้วย”

เมลเบิร์น...

คํานี้ทําให้ซาร่าถึงกับใจหายแว้บ

เธอจําได้ว่าฌอนและแคทเธอรีนพบกันที่เมลเบิร์น หรือว่าเขาสงสัยอะไรบางอย่างอยู่?

“ซาร่า...” เสียงของร็อดนีย์ดึงเธอออกจากภวังค์ความคิดของเธอ “ผมเห็นรถสปอร์ตคันใหม่ข้างนอกนั่น คุณเปลี่ยนรถเหรอ?”

“ใช่ค่ะ...” ด้วยเกรงว่าเขาจะเข้าใจผิดไปว่าเธอหน้าเงินซาร่าจึงรีบอธิบายว่า “ฉันไม่ต้องการรถคันเก่าอีกต่อไปแล้วฉันต้องการกําจัดความทรงจําต่าง ๆ ในอดีตให้หมดสิ้นไปค่ะ”

“โอ้ ซาร่าคือแบบนี้... ตอนคุณสองคนเลิกกัน เขาให้เงินคุณ 1 แสนล้านดอลลาร์ ตอนนี้ฌอนค่อนข้างน่าเห็นใจและฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นต้องการเงินอย่างเร่งด่วน คุณช่วย... คืนเงินให้เขาก่อนได้ไหมล่ะครับ?” ร็อดนีย์รวบรวมความกล้าพูดออกมาจนได้

ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงจะไม่พูดมันออกมาหรอก ทว่าสําหรับเขาซาร่าเป็นคนที่ให้ความสําคัญกับมิตรภาพมากกว่าเงินทอง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเธอจะต้องเห็นด้วยเป็นแน่

ถ้าหากเป็นฌอน ฮิลล์ ที่สูงส่งและทรงพลังอำนาจในอดีต เธอคงไม่ลังเลที่จะมอบมันให้เขา ท้ายที่สุดเธอคงจะได้รับมากกว่าที่เธอให้ไป แต่ว่าฌอนคนปัจจุบันนั้น...

ช่างมันเถอะเนื่องจากมูลค่าของเขาตอนนี้น้อยกว่าของเธอด้วยซ้ำเธอจึงไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป

มีเพียงคนงี่เง่าอย่างร็อดนีย์เท่านั้นที่ยังคงคิดว่าฌอนเป็นพี่ชาย ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลสโนว์หนุนหลังเขา เธอคงไปหาคนอื่นที่มีสถานะทางสังคมสูงกว่าแล้วล่ะ

แต่ว่าเธอก็ไม่กล้าพูดถ้อยคําเหล่านั้นออกไป อย่างน้อยเธอก็ไม่อาจปล่อยให้ร็อดนีย์คิดว่าเธอเป็นพวกวัตถุนิยมหรอก

“ร็อดนีย์ ฉันก็อยากช่วยฌอนเหมือนกันแหละนะคะ”

เธอลดสายตาลงเผยให้เห็นใบหน้าที่น่าเห็นใจและทําอะไรไม่ถูก “ฉันได้นําเงินที่ฌอนมอบให้ฉันเข้ากองทุนทรัสต์ไปแล้ว เป็นแบบที่ปิดผนึกเงินไว้เป็นเวลา 30 ปี ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเอามันออกมาได้ถึงแม้ว่าฉันต้องการก็ตาม สําหรับอสังหาริมทรัพย์เคหะสถานและร้านค้าต่าง ๆ ที่เหลือ ฉันได้ปล่อยเช่าไปแล้วทั้งหมดและลงนามนิติกรรมสัญญาระยะยาว ถ้าหากฉันผิดสัญญาฉันจะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมจํานวนมากสำหรับการละเมิดข้อตกลงค่ะ”