คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1049

“แต่ผมรู้ว่าคุณยังมีคุณโจนส์และลูก ๆ อยู่ในหัวใจ ทว่าอยู่มาวันหนึ่งเมื่อคุณกับซาร่าสิ้นสุดการรักษาที่คฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว จู่ ๆ คุณก็เย็นชาสุดโต่งใส่คุณโจนส์ทั้งที่เธออุ้มท้องลูกอยู่คุณก็ยังยืนกรานที่จะหย่ากับเธอ และคุณก็อยู่กับซาร่าเสมอ คุณยัง... ค้างคืนที่บ้านของซาร่าด้วย”

ฌอนกําหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน

ใช่ เขาจําได้ว่าเขาโหดร้ายแค่ไหนกับแคทเธอรีน ทั้งที่เธอท้องอยู่เขาก็ยังออกไปกับซาร่าซะอีก

เฮดลีย์ถอนหายใจ “คุณชายจิวเวลและคุณชายสโนว์คิดว่าคุณยังมีความรู้สึกหลงเหลือกับคุณนีสันอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขาคิดว่าหลังจากที่คุณนีสันกลับมาคุณก็ยังคงชอบเธอมากกว่า แต่ผมเข้าใจคุณครับ คุณชายใหญ่คุณน่ะห่วงใยคุณนีสัน แต่คุณรักคุณโจนส์มากกว่า ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการกลับไปคบกับคุณนีสัน คุณก็คงจะให้ทางออกที่เหมาะสมกับคุณโจนส์ แทนที่จะบังคับให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง”

"ใช่" เขาจะขังเธอไว้ได้อย่างไรกัน?

ฌอนหันไปไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นดวงตาแดงก่ำของเขา “เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? ถ้าเธอรู้ความจริงนั้นทําไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงมันเลยล่ะ?”

"แล้วคุณจะเชื่อเธอหรือครับ?" เฮดลีย์ถาม “ตอนนั้นคุณไม่เคยสงสัยคุณนีสันเลยถึงแม้ว่าคุณโจนส์จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา คุณก็คงคิดว่าเธอเป็นยัยผู้หญิงชั่วร้าย”

ฌอนเงียบลงไป ใช่สิในสถานการณ์ตอนนั้นเขาคงไม่เชื่อเธอ

เฮดลีย์กล่าวต่อไปว่า “เราได้ปรึกษาจิตแพทย์ที่มีชื่อเสียงกันแล้วถึงอาการป่วยของคุณ หมอบอกว่าคุณถูกสะกดจิตแบบโบราณประเภทหนึ่งที่มีโอกาสรักษาให้หายขาดได้น้อยมาก ถ้าหากมันล้มเหลวคุณจะกลายเป็นคนเสียสติ”

“ปีนั้นเมื่อคุณโจนส์ได้ยินคําพูดเหล่านั้นผมก็เห็นว่าดวงตาของเธอสิ้นหวังเพียงใด แล้วเธอก็บอกว่าเธอคงไม่ปลุกคุณให้ตื่นขึ้นมา เธอจะจากคุณไปเองสิ่งที่เธอต้องการคือการหย่าและหลีกทางไป และเธอจะปล่อยให้คุณใช้ชีวิตกับคุณนีสัน ในตอนนั้นผมรู้ว่าเธอรักคุณนะทว่าเธอเลือกที่จะอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถูกทอดทิ้งมากกว่าเสี่ยงที่คุณจะกลายเป็นคนเสียสติ”

ด้วยคําพูดเหล่านั้น หัวใจของฌอนเจ็บปวดราวกับว่ามันถูกฉีกขาดแยกออกจากกัน

ในชั่วขณะนั้นฌอนไม่เคยเกลียดตัวเองมากเท่านี้มาก่อนเลย

“เฮดลีย์ ตอนที่โรงพยาบาลบอกว่าแคธี่เสียชีวิตครั้งนั้น... นายก็ร่วมด้วยหรือเปล่า?” จู่ ๆ ฌอนก็ถาม

"ผมขอโทษครับคุณชายใหญ่" เฮดลีย์ไม่ปกปิดมันไว้อีกต่อไปแล้ว “เมื่อเห็นว่าสถานการณ์นั้นเลวร้ายผมเองที่ได้แจ้งคุณชายรอง ถ้าเราไม่ทําอย่างนั้นคุณโจนส์คงทนอีกไม่ไหว เธอถูกให้ยาจนเพ้อคุ้มคลั่งไปหมดแล้ว”

"นายทําสิ่งที่ถูกต้องแล้วล่ะ" ฌอนตบไหล่และพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบใจนะเฮดลีย์”

"ดีแล้วครับที่คุณไม่โทษผม" เฮดลีย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก