คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1052

“ฌอนคุณเข้าข่ายทำผิดกฏหมายแล้วค่ะถ้าหากฉันเป็นอะไรไปล่ะก็คุณได้ติดคุกแน่” ซาร่าตกใจกับท่าทีคลุ้มคลั่งของเขาจนจำเป็นต้องเบี่ยงเบนความสนใจเขา “คิดถึงปู่ย่าตายายของคุณด้วยค่ะ คิดถึงตระกูลฮิลล์ ตอนนี้พวกเขาพึ่งพาคุณอยู่นะ”

“เธอทําลายฉันไปแล้วเธอคิดว่าฉันยังจะสนใจชีวิตของฉันอยู่ไหมล่ะ?” ฌอนจับคางของซาร่าและดึงตัวเธอขึ้นมาตอนนั้นเขาแค่คิดอยากจะฆ่าเธอด้วยน้ำมือของเขาเท่านั้น

ใบหน้าของซาร่าเปลี่ยนเป็นสีม่วงและร่างเธอยังสั่นพั่บ ๆ อยู่ในน้ำ

“คุณชายใหญ่ครับ...”

“ฌอน ฮิลล์ นายกําลังทําอะไรซาร่าน่ะ?”

เฮดลีย์กับร็อดนีย์คนทั้งสองเร่งรีบเข้ามาร้องขึ้นพร้อมกัน

หลังจากร็อดนีย์กระชากแยกฌอนออกมาจากซาร่าได้แล้วเขาก็รีบช่วยเธอขึ้นจากน้ำเป็นการด่วน

“ร็อดนีย์คะเขาน่ากลัวมากเลยค่ะ” ซาร่ากอดเขาแล้วร้องไห้โฮน้ำตาไหลพราก “เขาตั้งใจจะฆ่าฉัน ฉันแทบหายใจไม่ออก ฉัน... ฉันกลัวมากเลยค่ะ”

เมื่อร็อดนีย์เห็นรอยแดงรอบคอของเธอเลือดก็พุ่งปรี๊ดขึ้นสมองจนเขาต่อยฌอนด้วยความโกรธ "ไอ้เวรเอ๊ย"

เขาไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าหากซาร่าไม่ได้โทรหาเขาก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้น เขาเร่งรุดตลอดทางมาที่นี่หลังจากเธอบอกว่าเธอกลัวหลังมีใครบางคนบุกเข้ามาในบ้านเธอ ถ้าหากเขามาช้าไปสักนาทีซาร่าคงเสียชีวิตไปแล้ว

ฌอนหลบไปทางด้านหลังและสกัดกั้นกําปั้นของร็อดนีย์ “ร็อดนีย์ใจเย็นไว้ ซาร่าน่ะไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาเลยสักนิด เธอ...”

“หุบปาก นายทําร้ายซาร่าไปแล้วไม่มีสิทธิ์มาว่าเธอหรอกนะ ถึงแม้นายเป็นพี่น้องของฉันก็ตามฉันก็จะไม่ทนหรอกนะ"

“ฌอนคะ ฉันไม่ได้สะกดจิตคุณจริง ๆ นะ” ซาร่าร้องไห้สะอึกสะอื้น “ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้เลย การสะกดจิตที่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความรู้สึกของผู้คนทำได้ยังไงกันล่ะ? ถ้าหากฉันทําได้ ฉันคงใช้มันกับคุณก่อนเลยคุณจะได้ไม่ทิ้งฉันไป”

"นายได้ยินหรือยัง?" ร็อดนีย์กอดซาร่าไว้แน่น “ฌอน นายอย่าคิดนะว่าฉันจะไม่แจ้งตํารวจในสิ่งที่นายเพิ่งทำต่อซาร่า”

"อย่า อย่าแจ้งนะคะ" ซาร่ารีบพูดขึ้นทันที “ตอนนี้เขาเข้าข่ายละเมิดกฏหมายแล้ว หากคุณแจ้งความว่าเขาต้องการฆ่าฉัน เขาคงได้ถูกขังจริง ๆ”

“ได้ยินไหมล่ะ? ถึงกระทั่งตอนนี้เธอก็ยังห่วงคิดถึงนายอยู่” ร็อดนีย์ยิ่งรู้สึกเป็นเดือดเป็นแค้นเมื่อได้ยิน “ซาร่าเป็นคนใจดี นายพูดไปถึงเรื่องการสะกดจิตได้ยังไงกัน? ฌอนนายกําลังพยายามทรมานหัวใจของเธออยู่เหรอ?”

ฌอนอยากจะกระอักเลือด

ในที่สุดเขาก็เข้าใจซะทีว่าแคทเธอรีนรู้สึกอย่างไรเมื่อเธอเผชิญหน้ากับเขา การพยายามจะปลุกคนที่หลงหน้ามืดตามัวให้ตื่นขึ้นมันเสียแรงเปล่าเพราะเจ้าเวรตะไลนั่นก็ไม่สนที่คุณพูดหรอก