คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1065

เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจาก

ตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”

"นายนี่ตอแหลว่ะ"

ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”

“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”

เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”

ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

อันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาล

เชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อย

จากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์

เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณ

เมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์

คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโตสีเข้ม แม้ว่าหนูน้อยเธอดูกระสับกระส่ายไม่สนสิ่งใดนักอาจเป็นเพราะเธอป่วย ถึงอย่างนั้นเธอก็ดูน่ารักมาก

คุณพ่อคนนั้นปลอบเธออย่างอ่อนโยนโดยพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะหนูน้อย คุณหมอแค่จะดูคอหนูให้จ้ะ เขาจะไม่ฉีดยาหนูนะ...”

ยังไงก็ตามร็อดนีย์รู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างอัดแน่นในใจของเขา เขากำลังจะฆ่าหนูน้อยน่ารักอย่างเด็กคนนี้นี้น่ะเหรอ?

“แหมถ้าผมไม่ใช่ผู้ชายผมจะทําให้คุณท้องได้อย่างไรกันล่ะ?” ร็อดนีย์ยั่วเธอ

“ฉันหมายถึง... ในฐานะผู้ชายคุณต้องรับผิดชอบต่อการกระทําต่าง ๆ ของคุณค่ะ”

เฟรยาตอบอย่างขุ่นเคืองว่า “คุณไม่เคยมีความกล้าที่จะยอมรับการกระทําต่าง ๆ ของคุณเลย คุณสามารถโยนความผิดให้คนอื่น ๆ ทําไมตระกูลสโนว์ถึงได้มีสมาชิกครอบครัวอย่างคุณนะ?”

คําพูดของคุณท่านสโนว์ลอยขึ้นมาหาเขาในทันใด ร็อดนีย์เม้มริมฝีปากบางของเขาด้วยความลำบากใจ

เขาสร้างความอับอายให้กับครอบครัวสโนว์อย่างนั้นเหรอ?

เมื่อสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้พูดมาสักคำเฟรยาจึงไม่อยากจะกวนใจเขาอีก เธอหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะกาแฟของเธอเพื่อลิ้มรสบรรดาของหมักดองต่าง ๆ ต่อไป

หลังจากที่ร็อดนีย์เข้ามาในบ้าน กลิ่นของหมักดองต่าง ๆ ก็ลอยละล่องเข้าไปในโพรงจมูกของเขาและทำเขาเกือบจะอาเจียน “เฟรยา ลินช์ทําไมเธอถึงให้อาหารแปรรูปทำนองนั้นกับลูกของฉันล่ะ? เธอกําลังพยายามทำให้เขาหายใจไม่ออกด้วยกลิ่นที่น่ารังเกียจนั้นเหรอไง?”