อีธานมองไปที่คนที่พูด “ผมท้าให้คุณลองพูดอีกครั้ง”
คน ๆนั้นเป็นผู้จัดการหญิงของบริษัท เธอยืนขึ้นพูด “ฉันพูดอะไรผิดอย่างนั้นเหรอ? ใครในเมลเบิร์นจะไม่รู้ว่าประธานโลว์คนเก่งทิ้งแฟนของเขาที่คบหากันมาเป็นเวลาหลายปีเพื่อมาเป็นผู้สืบทอด? ไม่เพียงเท่านั้น เขายังทำกระทั่งเข้าไปใกล้ชิดกับคนอื่นเพื่อที่เขาจะได้เป็นคาสโนว่า ช่างเป็นความอัปยศของโลว์ คอร์ปอเรชั่นอะไรอย่างนี้!”
“ใช่ ประธานโลว์ ลูกชายของคุณคนนี้ต้องได้รับการสั่งสอนอย่างถูกต้อง เขาไม่มีคุณธรรมไม่คู่ควรกับตำแหน่งของเขา” ผู้ถือหุ้นอีกรายกล่าวกับแซคคารี่
แซคคารี่รู้สึกอับอายขายขี้หน้าเป็นอย่างยิ่งและทำได้เพียงพูดออกมาอย่างเย็นชา “อีธาน ให้เพอร์ซี่จัดการแทนแกในตำแหน่งประธานชั่วคราว แกไม่ต้องเข้ามามีส่วนร่วมกับโครงการของบริษัทที่กำลังจะเกิดขึ้น”
อีธานแทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน “คุณพ่อครับ...”
“แกทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ” แซคคารี่กล่าวเรียบ ๆ ก่อนจะเดินออกไป
หลังจากที่ประชุมเสร็จแล้ว เพอร์ซี่ก็เดินไปหาอีธานและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “ไม่ต้องกังวลนะครับพี่ชาย ผมจะดูแลบริษัทเป็นอย่างดี พี่สามารถถอนตัวออกไปจากแผนกโลจิสติกส์ได้ตามสบายเลยนะครับ”
เพอร์ซี่เดินออกไปจากห้องประชุม และได้ยินเสียงของบางอย่างแตกกระจายอยู่ภายในห้อง เขายกริมฝีปากของเขาขึ้น
...
คนที่รับผิดชอบดูแลโลว์ คอร์ปอเรชั่นได้เปลี่ยนไปแล้ว
ข่าวสารได้ถูกแพร่กระจายออกไปทุกส่วนของเมลเบิร์นทันที
เมื่อข่าวนี้ทราบถึงรีเบคก้าที่อยู่ต่างประเทศ เธอรู้สึกโกรธมากจนเกือบทุบถ้วยน้ำชาของเธอ
ทว่าเธอก็ยั้งตัวเองไว้ได้ทันและโผล่ไปหาอ้อมแขนของแซลลี่แทน “คุณแม่ขา ตอนนี้หนูควรจะทำยังไงดีคะ? อีธานไม่ได้เป็นผู้สืบทอดโลว์ คอร์ปอเรชั่นอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นแม้แต่ประธานบริษัทด้วยซ้ำ”
แซลลี่ลูบแผ่นหลังของรีเบคก้าอย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจของเธอ ลูกสาวของเธอช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ เกิดเรื่องแบบนี้หลังจากที่เธอหมั้นแล้วได้อย่างไร?
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของแคทเธอรีน แม่จะจัดการกับเธอให้เร็วที่สุด”
เจฟฟี่มองไปที่สองแม่ลูก “เราต้องเปลี่ยนตัวคู่หมั้นของรีเบคก้า ผู้ชายโสดเก่ง ๆ เท่านั้นที่จะคู่ควรกับลูกสาวของพ่อ”
“แต่ทุกคนทราบแล้วนะคะว่าตอนนี้อีธานเป็นคู่หมั้นของหนู” รีเบคก้าพูดขึ้นด้วยความเสียใจ “ถ้าหหนูเลิกกับเขาตอนนี้คนอื่นจะต้องพูดถึงหนูเสีย ๆ หาย ๆแน่นอน”
เจฟฟี่ยิ้มให้เธออย่างมีความหมาย “ถ้าเขากลับไปหาแคทเธอรีนลับหลังหนูล่ะลูก ไม่มีใครกล้าว่าหนูเสีย ๆ หาย ๆแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...