คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 106

“ก่อนหน้านี้ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่านายเป็นคนหน้าด้านหน้าทนแบบนี้? นายลืมไปแล้วเหรอว่านายเคยตบฉันที่ทางเข้าสถาบันออกแบบ? หรือที่นายผลักฉันเพราะรีเบคก้าอีก? หรือตอนที่นายจ้างคนให้มาทำน้ำท่วมวิลล่าเพื่อจะใส่ร้ายป้ายสีฉันเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว? ถ้าฉันไม่รู้เรื่องก่อนหน้านี้ ไม่เพียงแค่ฉันที่ต้องจ่ายค่าเสียหาย แต่บริษัทของฉันก็จะถูกลากมาเกี่ยวข้องด้วย”

“อีธาน โลว์ความเลวร้ายของนายทำให้ฉันกลัว และการพูดถึงความสัมพันธ์ของเราที่ผ่านมามันทำให้ฉันขนลุก แล้วนายล่ะ? นายไม่สำนึกผิดและไม่ใส่ใจจะขอโทษ แต่นายก็หน้าด้านมากพอที่จะยืนอยู่ตรงหน้าฉัน”

ใบหน้าของอีธานแดงก่ำจากการถูกเธอต่อว่า แต่เขาก็เถียงอะไรไม่ได้เนื่องจากความอับอายของเขา

ความจริงแล้ววันนั้นเขาโกรธมากและรู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเอง ถึงอย่างนั้น ความหยิ่งในศักดิ์ศรีทำให้เขาไม่อาจก้มหัวลงได้

แคทเธอรีนชำเลืองมองไปที่เขาก่อนจะมองไปรอบ ๆ จู่ ๆ ก็ถอนหายใจออกมา

“ช่างเถอะ ไม่ต้องมาพูดว่าฉันใจร้ายเกินไปแล้วกัน สุดท้ายแล้วปัญหาของโกลเด้น คอร์ปอเรชั่น คือการถอนการลงทุนไม่ใช่เหรอ? นายจะแก้ปัญหาไม่ได้ถ้านายไม่สามารถทำให้การลงทุนกลับมาคงเดิมได้ใช่ไหม? ฉันทำงานที่ซัมมิทมาได้ระยะหนึ่ง แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยรู้เรื่องอื่น ๆ เท่าไรนัก แต่ฉันรู้ว่าพ่อของฉันยังมีสินทรัพย์สภาพคล่องมากกว่า 2 หมื่นล้านเหรียญ ยังไงนายก็จะเป็นลูกเขยของเขาในอนาคต ดังนั้นเขาคงจะยินดีให้ความช่วยเหลือ”

อีธานนิ่งอึ้งไป “ตระกูลโจนส์ยังมีเงินมากขนาดนั้นเชียวเหรอ?”

“ไม่รู้เหรอ นอกจากนั้นเขายังแอบลงทุนกับบริษัทอีกหลายแห่ง ดังนั้นรายได้ของเขาจึงค่อนข้างดี”

แคทเธอรีนพูดในส่วนของเธอแล้วเดินจากไป เมื่อเธอจากไปแล้ว เธอชำเลืองมองกลับมาที่อีธานที่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างครุ่นคิด และเธอก็เบ้ริมฝีปากของเธอ

เธอไม่ได้โกหก แต่ก็ไม่แน่ใจว่าตระกูลโจนส์จะเต็มใจช่วยเขาให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้

อีธานรีบขับรถไปยังคฤหาสน์ตระกูลโจนส์

อย่างไรก็ตามการเดินทางมาของเขาก็ไร้ประโยชน์ เขาสอบถามกับพี่เลี้ยงอย่างรีบร้อนได้ความว่าสมาชิกตระกูลโจนส์ทั้งสามคนเพิ่งเดินทางไปพักผ่อนที่ต่างประเทศเมื่อวานนี้

พวกเขากลับไปพักผ่อนในช่วงเวลาที่เขาต้องการพวกเขาที่สุด

อีธานกำหมัดแน่นและสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะโทรหารีเบคก้า แต่เขาก็โทรไม่ติด

จนกระทั่งวันถัดมา รีเบคก้าถึงจะโทรกลับมา “ขอโทษนะคะอีธาน เมื่อวานฉันอยู่บนเครื่องบินค่ะ”

“ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณจะไปต่างประเทศ?”