คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 105

เมื่อเขาพูดว่า ‘เขาไม่มีทางเลือก’ คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจและจนปัญญา

เชสพูดอะไรไม่ออก “แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? เธอทิ้งนายเอาไว้ที่นี่หลังจากที่ทานอาหารเสร็จเหรอ?”

“หุบปากไปเถอะ” ฌอนจ้องเขม็งมองเขา เขาเปิดประตูรถขึ้นนั่งและหลับตาลง เขาปวดมากจนไม่อยากพูดอะไรอีก

เชสมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของเขา และแอบถ่ายรูปของเขาเพื่อส่งไปให้แคทเธอรีนในวอทส์แอป

[พี่สะใภ้ ฌอนปวดท้องจากที่ตามพี่สะใภ้ไปกินหม้อไฟ ตอนนี้ผมกำลังพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาล แคทเธอรีนอย่าโกรธเขาเลย ถึงเขาจะไม่ได้ป่าวประกาศออกมา แต่เขาก็เป็นห่วงคุณ]

“เมื่อกี้นายถ่ายรูปอะไรของนาย?” จู่ ๆ ฌอนก็ลืมตาขึ้นแล้วแย่งโทรศัพท์ของเชสไป เขาอ่านข้อความที่เชสพิมพ์ไปแล้วรู้สึกเหมือนกันว่าเขาเสียศักดิ์ศรีและชื่อเสียงไป “ฉันเป็นห่วงเธออย่างนั้นเหรอ? ฉันคิดว่านายต้องเสียสติไปแล้ว”

“นี่คือแผนของฉันที่จะทำให้เธอกลับมาทำอาหารให้นายไง มันเป็นกลอุบายที่ใช้อาการเจ็บป่วยเป็นข้ออ้างเพื่อเอาชนะศัตรู” เชสถอนหายใจออกมา มันยากนักหรือไงที่จะยอมรับว่าเขาชอบเธอ?

ฌอนเยาะเย้ยทว่าไม่พูดออกมา

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังจับตาดูข้อความในโทรศัพท์

ไม่นานนัก โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

แคทเธอรีนแนบหมายเลขโทรศัพท์โรงพยาบาลมาให้ และตอบกลับมา [นี่คือโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในการรักษาโรคที่เกี่ยวกับกระเพาะอาหาร ลงทะเบียนเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้วพาเขาไปที่โรงพยาบาล อ้อ อีกอย่างหนึ่ง เขาเป็นคนอยากตามฉันมากินหม้อไฟเอง ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน ดังนั้นอย่ามาเรียกร้องค่าเสียหายจากฉันเป็นอันขาด]

“...”

เชสลูบลำคอของเขาเงียบ ๆ แล้วยื่นมือไปหาฌอน “ขอโทรศัพท์ฉันคืนได้ไหม? คือฉันเพิ่งซื้อมาไม่นาน...”

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ ฌอนทุบโทรศัพท์อย่างแรงก่อนที่เขาจะเขวี้ยงมันออกนอกหน้าต่าง

เชสกัดริมฝีปากด้วยความโมโหเงียบ ๆ เมื่อชำเลืองมองไปยังผู้ชายที่ดูเหมือนกับว่าเขากำลังจะระเบิดออกมา เชสก็ไม่กล้าเรียกร้องค่าเสียหายจากเขา

ตอนนี้ฌอนไม่เพียงแต่ปวดท้อง ทว่าหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่ต่างกัน

ย้อนกลับไปในตอนนั้น อีธาน โลว์ถือว่าเป็นหนึ่งในหนุ่มโสดที่หล่อที่สุดในเมลเบิร์น ทว่าในตอนนี้ เขากลับน่าเกลียดและน่าเกลียดขึ้นเรื่อย ๆ

“ทำไมฉันจะต้องช่วยนายด้วย? นายเป็นศัตรูของฉันนะ”

“อย่าพูดแบบนั้น ลืมไปแล้วเหรอว่าเราโตมาด้วยกัน?” อีธานพูดอย่างขมขื่น “ถ้าฉันไม่สามารถทำให้โกลเด้น คอร์ปอเรชั่น คืนสภาพการลงทุนกลับมาได้ คณะกรรมการบริหารจะไล่ฉันออกจากตำแหน่งประธาน และฉันจะไม่มีสิทธิ์ในการสืบทอดมรดก...”

“นั่นก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน นายก็ไม่ใช่คู่หมั้นของฉันอยู่ดี ไปหารีเบคก้าแทนสิ”

แคทเธอรีนพูดพลางทานซาลาเปาไปด้วย เธอไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าและรู้สึกหิวมาก

“น้าของฉันไม่ชอบรีเบคก้าด้วยซ้ำ” อีธานจับมือของเธอเอาไว้ “เคธี่ ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ฉันหมั้นกับรีเบคก้าเพื่อทำให้ตำแหน่งของฉันมั่นคง แต่ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับเธอ หัวใจของฉันยังมีแต่เธอเสมอ เธอลืมความรู้สึกที่เรามีต่อกันตอนที่เราโตมาด้วยกันไปแล้วเหรอ?”

แคทเธอรีนรีบสะบัดมือของเขาออก เธอรู้สึกขยะแขยงจนแทบจะกินอะไรไม่ลง