คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 111

“คุณพ่อของแพทริกกับคุณพ่อของลินดาเป็นเพื่อนสนิทกัน หลังจากที่พวกท่านเกษียณอายุราชการทหารแล้ว พวกเขาจึงก่อตั้งธุรกิจร่วมกัน แพทริกและลินดาอาศัยอยู่ใกล้ ๆ กันและโตมาด้วยกัน เขาจึงดูแลลินดาเหมือนกับเป็นน้องสาวของเขา”

“ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกว่าลินดาไม่ได้รู้สึกกับเขาเหมือนเป็นพี่ชาย” แคทเธอรีนเหลือบมองเฟรยา

เฟรยายังคงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถอนหายใจออกมา “เธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ฉันไม่มีหลักฐาน”

“จับตามองเธอเอาไว้ให้ดีแล้วกัน” แคทเธอรีนเตือนเฟรยา

“ตกลง”

...

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

รีเบคก้าและครอบครัวของเธอกลับถึงเมลเบิร์นหลังจากไปพักผ่อน

เพียงไม่นานหลังจากที่พวกเขากลับถึงคฤหาสน์ตระกูลโจนส์ อีธานก็โทรมาหารีเบคก้าอีกครั้ง

เมื่อรีเบคก้ามองไปที่การแจ้งเตือนเมื่อมีสายโทรศัพท์โทรเข้ามา แววตาของเธอก็ฉายแววความรำคาญออกมา แต่ถึงอย่างไรเธอก็ตัดสินใจรับสายด้วยรอยยิ้ม เธอถามขึ้น “มีอะไรคะอีธาน?”

“ผมโทรหาคุณโดยที่ไม่มีเรื่องอะไรไม่ได้หรือไง?”

เพียงไม่นานอีธานก็อยู่ใกล้ ๆ กับทางเข้าของคฤหาสน์ ซึ่งทำให้เขาสามารถเห็นว่ารีเบคก้าและครอบครัวของเธอกลับมาแล้ว

“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ? แน่นอนว่าคุณโทรมาได้ค่ะ” ท่าทางเคร่งขรึมของอีธานหายไปเมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนโยนของรีเบคก้า ทว่าประโยคที่เธอพูดต่อมาทำให้เขารู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมา

“แต่ฉันยังอยู่ที่ต่างประเทศน่ะสิคะ วันนี้ฉันวางแผนจะไปโต้คลื่นค่ะ แล้วฉันก็มีตารางแน่นเอี้ยดเลยค่ะ”

“จริงเหรอ?” อีธานรู้สึกถึงความโกรธที่ลุกโชนอยู่ภายในอกของเขา “แต่ผมเพิ่งเห็นคุณกลับบ้านมาเอง ผมอยู่ตรงทางเข้าคฤหาสน์ของคุณ ทำไมคุณถึงโกหกผมล่ะ?”

“...”

รีเบคก้ามองออกไปที่ด้านนออกหน้าต่าง