คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 118

ตำรวจปฏิเสธแคทเธอรีนเรียบ ๆ แล้วขังเธอเอาไว้อีกครั้ง

ภายในห้องขังเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คนเจ็ดถึงแปดคน พวกเธอแต่ละคนนั่งอยู่ที่เตียงไม้ที่จัดเอาไว้ให้

ทันทีที่หญิงสาวนั่งลง ผู้หญิงร่างสูงก็เดินตรงเข้ามาหาเธอแล้วสาดน้ำหนึ่งถังลงบนเตียงของเธอ

“นี่เธอทำอะไรของเธอ?” แคทเธอรีนโพล่งออกมา กลุ่มผู้หญิงที่ดูโหดเหี้ยมเข้ามารุมเธอทันที

“แกกล้าดียังไงมาตะโกนใส่ฉัน?!” ผู้หญิงร่างสูงถกแขนเสื้อขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างดุดัน “แกรู้ไหม ก่อนหน้านี้ฉันเพิ่งฆ่าผู้หญิงที่ตะโกนใส่ฉันไป”

“ขอโทษ... เธออยากจะสาดน้ำก็ตามสบายเลย” แคทเธอรีนไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสู้กับคนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ ดังนั้นเธอจึงพยายามอดทนกับพวกเธอให้มากที่สุด

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่ได้มีความคิดที่จะปล่อยเธอไป

“โอ้ เหรอ วิธีนี้ใช้กับฉันไม่ได้น่ะ ฉันเกลียดผู้หญิงสวย ๆ อย่างแกที่สุดเพราะสามีของฉันถูกผู้หญิงอย่างแกแย่งไป”

ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้าหาเธอ และเตะเธอล้มลงในเวลาต่อมา

แคทเธอรีนพยายามจะตะโกนขอความช่วยเหลือ มีคนปิดปากของเธอเอาไว้

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็รู้สึกตาพร่าเลือนเมื่อถูกทุบตี ในความมึนงง เธอรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าได้ยินคนพูดขึ้น “ฆ่านังนี่ซะ ไม่มีใครเอาผิดเราที่ฆ่ามันอยู่ดี”

“นังนี่ควรถูกฆ่าอยู่แล้ว เพราะมันไปทำให้คนบางคนไม่พอใจ เธอจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”

“...”

คราวนี้เธอไปทำให้ใครไม่พอใจอีก?

รีเบคก้าเหรอ? หรือเจฟฟี่?