คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 117

ขณะที่แคทเธอรีนกำลังเก็บของเพื่อไปร้านอาหารกับเพื่อนร่วมงานของเธอ เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายก็บุกเข้ามา “ใครคือ แคทเธอรีน โจนส์?”

เพื่อนร่วมงานของเธอต่างมองหน้ากันด้วยความตื่นตระหนก แคทเธอรีนรู้สึกมึนงง เธอจึงลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “ดิฉันเองค่ะ...”

ทันทีที่เธอตอบ มือทั้งสองข้างของเธอก็ถูกจับใส่กุญแจมือ

เจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งอย่างไม่สนใจ “เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่โรงแรมลูบลินเมื่อเช้านี้ ซึ่งส่งผลให้เกิดความเสียหายกว่าสิบล้านดอลล่าร์ เราได้รับโทรศัพท์แจ้งจากฝ่ายที่เกี่ยวข้องในเหตุการณ์ดังกล่าว และซัมมิทอ้างว่าคุณคือผู้รับผิดชอบดูแลการก่อสร้างโรงแรมในตอนนั้น คุณจำเป็นต้องไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำ”

แคทเธอรีนรู้สึกเหมือนกับว่าหัวของเธอกำลังระเบิดออก “ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับดิฉันเลย ผ่านมาตั้งสองเดือนแล้วที่ดิฉันออกจากโรงแรม พวกเขาคงพยายามจะให้ดิฉันเป็นแพะรับบาป!”

“ผมขอโทษ แต่ทางซัมมิทได้ให้หลักฐานกับผมเป็นใบเสร็จส่วนลด และการใช้สายเคเบิ้ลที่ไม่ผ่านมาตรฐานการรับรองของคุณ หยุดปฏิเสธได้แล้ว”

ตำรวจจับเธอและเดินออกไปทันที

ในขณะเดียวกันนั้นเอง นักข่าวมากมายก็กำลังรออยู่ข้างล่างอยู่แล้ว

“เธอเป็นนักออกแบบที่มีชื่อเสียงแบบไหนกันนะ? เธอใช้สายเคเบิ้ลที่ต่ำกว่ามาตรฐานให้ลูกค้าจึงทำให้เกิดเหตุเพลิงไหม้”

“ตายแล้ว ฉันเพิ่งจ่ายเงินให้ทัลตันดีไซน์เป็นค่าปรับปรุงก่อสร้าง ฉันจะไปยกเลิกและขอเงินคืน”

“เหมือนกัน ใครจะไปรู้ บ้านของฉันจะเกิดไฟไหม้หรือเปล่า?”

“...”

ในเวลาเพียงครู่เดียว ลูกค้าทุกคนที่จ่ายเงินให้กับทัลตัล ดีไซน์ในตอนแรกก็มาขอเงินคืน ลูกค้าบางคนกังวลกับการก่อสร้างปรับปรุงที่กำลังดำเนินการอยู่และเข้ามาขอให้บริษัทรับผิดชอบ