“เอาล่ะ กลับไปที่หัวข้อคดีหลัก”
ความเรียบนิ่งกลับสู่ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนภายในเวลาไม่กี่วินาที
“ศาลที่เคารพ เจมส์ เลนนอนไม่เพียงแต่แอบเปลี่ยนสายไฟของโรงแรมลูบลินมาใช้สายไฟที่ไม่ได้มาตรฐานเท่านั้น แต่เขายังใช้วัสดุทนน้ำที่มีคุณภาพต่ำกว่ามาตรฐานในการก่อสร้างอีกด้วย อย่างที่คาดไว้ มีการใช้วิธีที่คล้ายคลึงกันนี้ในโครงการก่อสร้างอื่น ๆ ที่เขาดูแลอยู่ นอกเหนือจากการทำงานให้กับตระกูลคลาร์กแล้ว เขายังใช้วิธีเดียวกันนี้กับวิลล่า พิพิธภัณฑ์ รวมถึงคลับเฮาส์ นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กน้อยที่หยิบยกขึ้นมาเท่านั้น”
“แกโกหก ฉันจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง!” เจมส์ตะโกนพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรุนแรง ไม่มีทางที่ผู้ชายคนนี้จะสืบจนเจอการกระทำทุกอย่างของเขา
“เจ้าของธุรกิจมีผลตอบรับเชิงลบหลังจากเสร็จสิ้นการปรับปรุงก่อสร้าง โดยอ้างถึงกรณีน้ำรั่วซึม ไฟฟ้าลัดวงจร รวมถึงกรณีอื่น ๆ ศาลที่เคารพ นี่เป็นวิดีโอที่เจ้าของธุรกิจทำการบันทึกเอาไว้”
ฌอนมอบเมมโมรี่การ์ดให้กับผู้พิพากษา
“ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีหลักฐานของการทำงานชุ่ย ๆ เพื่อย่นระยะเวลาและลดค่าใช้จ่ายของเขากับโครงการก่อสร้างที่เขามีส่วนร่วมก่อนหน้านี้ด้วย มีอุบัติเหตุเล็กน้อยเกิดขึ้น ซึ่งมีผลมาจากกระเบื้องหลุดออกจากผนัง และมีผู้ได้รับบาดเจ็บในที่เกิดเหตุ ถึงอย่างนั้น เพราะความร่ำรวยของเจมส์ และมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่ คู่กรณีที่ได้รับบาดเจ็บจึงปล่อยเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ให้เงียบไป หลังจากได้รับค่าทำขวัญเพียงเล็กน้อย”
เมื่อหน้าจอโทรทัศน์ฉายวีดิโอร้องเรียนที่เจ้าของธุรกิจบันทึกเอาไว้ เจมส์เกือบจะทรุดลงกับพื้น คนพวกนี้ต่างเป็นคนที่เคยร่วมงานกับเขามาก่อน
เขาจัดการปกปิดเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นอย่างรอบคอบ หลังจากนั้น เขาคิดว่าเขาสามารถเก็บความลับที่น่าละอายนี้เอาไว้ได้ตลอดไป
ผู้ชายคนนี้ทำได้อย่างไร?!
เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?!
เจมส์รู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวัง
เขาไม่เคยรู้สึกผิดเท่านี้มาก่อนในชีวิต
พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาคาดไม่ถึงว่าแคทเธอรีนจะรู้จักคนอย่างผู้ชายคนนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...