คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 142

หลังจากเสร็จสิ้นการพิจารณาดคี เจมส์ทรุดลงนั่งอย่างไร้เรี่ยวแรงราวกับคนที่ไร้ชีวิต

เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาลากเข้าออกไปจากห้องพิจารณาคดี

รีเบคก้าและครอบครัวของเธอถือโอกาสนี้หลบออกมาจากห้องพิจารณาคดี ก่อนที่จะมีใครทันได้สังเกตเห็น

เฟรยาวิ่งมากอดแคทเธอรีนด้วยความตื่นเต้น “เป็นข่าวดีอะไรอย่างนี้! แล้วก็คุณฮิลล์ คุณเก่งมาก! ฉันคิดว่าเธอจะถูกตัดสินจำคุก 20 ปีแล้วซะอีก สำหรับเจมส์ เขาได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิตโดยไม่สามารถขอลดหย่อนโทษได้ นั่นเหลือเชื่อ คุณเป็นไอดอลของฉันแล้วนะ”

“ฉันเห็นด้วยค่ะ คุณเก่งมากจริง ๆ”

แคทเธอรีนพยักหน้าตาม คดีนี้จบลงเร็วเกินกว่าที่เธอคาดเอาไว้ ทว่าผลที่ออกมากลับเป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนั้น ฌอนยังพุ่งเป้าเล่นงานเจมส์จนถึงที่สุด แม้ว่าคราวนี้พวกตระกูลโจนส์จะรอดตัวไปได้ แต่เธอเชื่อว่านี่คือสัญญาณของจุดจบของซัมมิท ไม่มีใครกล้าทำงานร่วมกับพวกเขาอีกแล้ว

“แค่เก่งมากเองเหรอ?” ฌอนเลิกคิ้วเข้มได้รูปของเขาขึ้นขณะที่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

ผู้คนต่างชื่นชมสรรเสริญเขาเสมอหลังจากที่เขาว่าความชนะ ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาอยากได้ยินความคิดเห็นของเธอที่มีต่อเขา

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอีกครั้ง ดวงตาสีเข้มนั้นทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวผิดปกติ พวงแก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที

แน่นอนที่เธอคิดว่าเขาเก่งมาก มีเสน่ห์น่าดึงดูดอย่างเหลือเชื่อ แถมยังหล่อเหลาอย่างหาตัวจับได้ยากอีกด้วย

ทว่า เธอก็ไม่กล้าพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผู้คน

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เวสลีย์เดินเข้ามาหาเขาอย่างสุภาพ โดยมีอีธานเดินตามหลังเขามา

“เคธี่ครับ ขอแสดงความยินดีด้วย” หลังจากมองดูเธอด้วยความอ่อนโยนชั่วครู่หนึ่ง เขาก็หันไปหาฌอน “คุณฮิลล์ ผมรู้สึกขอบคุณมากจริง ๆ ที่คุณว่าความชนะคดีของเคธี่”

อีธานพูดขึ้นด้วยความผิดหวัง “การพิจารณาคดีวันนี้ทำให้ผมได้รู้ว่าที่ผ่านมาผมโง่แค่ไหน ผมไม่คิดว่าเจมส์จะเป็นคนแบบนี้ เขาเคยนินทาคุณต่อหน้าผมหลายครั้ง”

“ไม่มีประโยชน์ที่จะร้องไห้กับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ไม่มีใครอยู่รอแกตลอดไป โอกาสบางโอกาสจะไม่มีมาอีกหลังจากที่พลาดโอกาสครั้งแรกไปแล้ว เมื่อไม่นานมานี้ เคธี่คงจะรู้สึกไม่มีความสุข ดังนั้น แกไม่ควรจะมาย้อนอดีตความทรงจำอันขื่นขมให้กับเธอ” เวสลีย์พูดขัดจังหวะขึ้น ก่อนจะมองไปที่แคทเธอรีนด้วยสายตาที่มีความหมาย

“คืนนี้พวกเราไปฉลองด้วยกันไหม? มาด้วยกันสิคุณฮิลล์ ความจริงแล้วผมมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องกฎหมายที่ผมอยากจะได้คำแนะนำจากคุณด้วย”

ฌอนดึงเนคไทที่อยู่รอบคอของเขาออก

เยี่ยม เยี่ยม เยี่ยม น่าสนใจอะไรอย่างนี้ พวกผู้ชายทั้งหมดที่เธออ่อยเอาไว้พยายามแสดงความอวดดีต่อหน้าเขา

ไม่มีใครรู้จักเขาดีไปกว่าแคทเธอรีน เธอรู้ได้โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือความสงบนิ่งก่อนพายุจะโหมกระหน่ำ เช่นนั้น เธอจึงรีบโบกมืออย่างไม่สนใจ “ไม่เอาล่ะ ดิฉันซาบซึ้งในความใจดีของคุณนะ แต่คุณฮิลล์กับดิฉันไม่ว่างแล้ว”