คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 145

แคทเธอรีนพยักหน้ารับ เธอคิดจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว แม้จะไม่มีใครบอกก็ตาม

เพื่อแทนความรู้สึกขอบคุณ หญิงสาวง่วนอยู่ในครัวเพื่อปรุงอาหารจานโปรดของฌอนหลายเมนู

ในตอนนี้เอง ที่เธอกำลังเช็คโซเชียลมีเดียของเธออยู่

เอาล่ะ ผู้คนในโลกออนไลน์ต่างวิพากษ์วิจารณ์บริษัทซัมมิท ถึงแม้ว่าเจฟฟี่จะไม่ถูกสอบสวน ทว่าชาวเน็ตต่างไม่เชื่อว่าประธานบริษัทจะไม่มีส่วนรู้เห็น

มีการเรียกร้องทางอินเตอร์เน็ตให้คว่ำบาตรซัมมิท

ซัมมิทกำลังจะพังพินาศ!

ผู้คนที่เคยเข้าใจผิดว่าเธอรับสินบนต่างก็เริ่มเข้าใจขึ้น และเริ่มรู้สึกสงสารเธอหลังจากที่รู้ว่าเธอถูกใส่ร้าย

จากที่เธอเคยมีผู้ติดตามหนึ่งล้านคน แต่ในตอนนี้จำนวนผู้ติดตามเพิ่มขึ้นเป็นสิบล้านคนแล้ว เธอมีชื่อเสียงมากยิ่งกว่าดาราบางคนเสียอีก

หลังจากที่อาหารเย็นเตรียมพร้อมแล้ว ป้าลินดาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมอาหารที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะ “ป้าไม่ทราบเลยนะคะ ว่าคุณจะมีฝีมือทำอาหารขนาดนี้ ถึงว่าล่ะ คุณชายฮิลล์ถึงไม่ชอบทานอาหารที่ป้าทำให้”

สิ่งที่ได้ยินทำให้แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ เธอรู้ว่าฌอนคงไม่เต็มใจจะยอมรับ ทว่าเขาติดใจรสมือการปรุงอาหารของเธออย่างไม่ต้องสงสัยเลย

“ป้าลินดาคะ คราวหน้าฉันสอนป้าทำอาหารพวกนี้ก็ได้นะคะ แบบนี้แล้ว ป้าจะได้ทำอาหารให้เขาทานได้ แม้ว่าฉันจะไม่อยู่ก็ตาม”

“ได้สิคะ แต่ทำไมคุณถึงจะไม่อยู่ล่ะคะ? ตอนนี้คุณสองคนแต่งงานกันแล้วนะคะ คุณควรจะอยู่ด้วยกันไปตลอดทั้งชีวิตสิคะ” ป้าลินดาพูดขณะที่จัดพื้นที่ให้เรียบร้อย เห็นได้ฉันว่าเธอพูดออกมาโดยไม่ได้ไตร่ตรองให้ดี

แคทเธอรีนนิ่งเงียบ เธอต้องพยายามหาเงินให้ได้มากขึ้นหลังจากที่ปิดคดีแล้ว เธอไม่สามารถทนผูกมัดอยู่กับฌอนได้ตลอดไป

เมื่อเห็นว่าป้าลินดากำลังยุ่งอยู่ ดังนั้นหญิงสาวจึงขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อเตรียมชุดนอนสะอาด ๆ ก่อนจะไปที่สระว่ายน้ำ

ร่างสูงที่แข็งแกร่งและสมส่วนเคลื่อนไหวในน้ำอย่างรวดเร็วราวกับโลมา

แคทเธอรีนที่ยืนอยู่ข้างสระว่ายน้ำอดรู้สึกทึ่งไม่ได้ ทักษะการว่ายน้ำของเขายอดเยี่ยมรเช่นเดียวกับนักกีฬาว่ายน้ำ

ผู้ชายคนนั้นโผล่ขึ้นมาจากน้ำราวกับนักล่า ผมสั้นสีดำเข้มของเขาลู่ลงมาตามกรอบหน้าของเขา หยดน้ำเกาะพราวอยู่ตามเส้นผม ไหลลงมาสู่ใบหน้า เหนือสันจมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากสีสด กระดูกไหปลาร้า...

หญิงสาวกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว พระเจ้าช่วยลูกด้วย ผู้ชายคนนี้ทานอาหารเยอะมากในทุก ๆ วัน แต่ร่างกายของเขาก็ยังสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

เธออายเกินว่าที่จะมอง “อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ แล้วฉันก็เตรียมเสื้อผ้ามาให้คุณแล้วด้วย”

หญิงสาววางเสื้อผ้าที่เตรียมมาเอาไว้ที่ริมสระ แล้วตั้งใจจะเดินออกไป

ฌอนวางมือทั้งสองข้างลงบนขอบสระพลางยันตัวเองขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว

เขาสวมกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียวโดยไม่ได้สวมอย่างอื่นอีก ต้นขาของเขากระชับได้รูป และหยดน้ำที่พร่างพรายก็ช่วยเน้นทุกเส้นและส่วนโค้งซึ่งอยู่บนเรือนร่างสวยงามที่มีผิวสีคล้ามแดดของเขา ให้ดูดีไม่มีที่ติราวกับรูปปั้นของเดวิด

“เช็ดตัวให้หน่อย” เขาสั่งขณะใช้หลังมือเช็ดน้ำออกจากใบหน้า

หญิงสาวอึ้งไป “เอ่อ... คิดว่าไม่ดีมั้งคะ คุณเช็ดเองดีกว่าไหมคะ?”

“ผมเหนื่อย” ความเหนื่อยล้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

เธอพูดอะไรไม่ออก

‘คุณแน่ใจใช่ไหม? เมื่อสักครู่ตอนที่คุณอยู่ในน้ำ คุณยังดูกระปรี้กระเปร่าอยู่เลย’

“เร็วสิคุณ ผมหนาว” เขาเร่ง “มีอะไรอีก? ผมเพิ่งชนะคดีในชั้นศาล เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้คุณทำให้ผมไม่ได้เหรอ?”

“งั้นเดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้นะคะ”

หญิงสาวก้าวไปข้างหน้าพลางกางผ้าขนหนูออก เธอพยายามเช็ดผมให้เขา ทว่าผู้ชายคนนี้สูงกว่าเธอมาก ดังนั้นเธอจึงต้องเขย่งปลายเท้าขึ้น เธอไม่ทันได้สังเกตว่าร่างกายส่วนบนของเธอเกือบจะทาบทับกับแผ่นอกแกร่งของเขา

กลิ่นหอมหวานของหญิงสาวอบอวลอยู่รอบตัวของเขา

หญิงสาวไม่ทันได้รู้ตัว เธอมัวแต่หงุดหงิดที่เธอเช็ดผมด้านหลังของเขาให้แห้งไม่ได้ด้วยความสูงที่ต่างกัน เมื่อไม่มีทางเลือก เธอจึงเดินอ้อมไปที่ด้านหลังพลางเขย่งปลายเท้าขึ้น เธอทาบทับกับแผ่นหลังของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“...”

ชายหนุ่มพูดอะไรไม่ออก