คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 146

เมื่อแคทเธอรีนเดินอ้อมไปยังด้านหน้าอีกครั้ง เมื่อดวงตาของพวกเขาสบกัน แววตาของเขาราวกับจะแผดเผาเธอ

ใบหน้าของแคทเธอรีนแดงเห่อขึ้นจากการจ้องมองของเขา หญิงสาวจึงรีบหลบสายตา โดยหารู้ไม่ว่าท่าทางของเธอนั้นเย้ายวนเพียงใด

สายป่านในหัวใจของฌอนดูเหมือนจะขาดลงอย่างง่ายดาย แล้วทันใดนั้นเองที่เขาโอบเอวบางก็เธอเอาไว้ “คุณเช็ดเสร็จแล้วเหรอ?”

แคทเธอรีนรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร เธอทำได้เพียงพยักหน้ารับเท่านั้น

ทันทีหลังจากนั้น ร่างบางก็เธอก็ถูกอุ้มขึ้นจากพื้น

“คุณจะทำอะไรคะ?” เธอกอดคอเขาเอาไว้ด้วยความตกใจ

“แคทเธอรีน โจนส์ ผมยอมรับว่าฝีมือการยั่วยวนของคุณพัฒนาดีขึ้นเรื่อย ๆ” น้ำเสียงของฌอนแหบห้าว ขณะที่เขาอุ้มเธอขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบน

หญิงสาวกำลังจะเสียสติ ‘ฉันไปยั่วคุณตอนไหนกัน? คุณพี่คะ คุณเป็นคนบอกให้ฉันเช็ดตัวให้คุณเอง คุณควรจะหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ใช่เหรอ? คุณเคยคิดว่าฉันน่ารังเกียจมาก่อนไม่ใช่เหรอ?’

เมื่อแคทเธอรีนถูกโยนลงบนเตียง หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว

ถึงแม้ว่าเธอจะทำใจเอาไว้บ้างแล้ว ว่าวันนี้จะต้องมาถึงหลังจากที่เซ็นสัญญาไปในวันนั้น ทว่าเธอก็ยังรู้สึกกลัว อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอก่อนหน้านี้ ได้ทิ้งบาดแผลลึกไว้ในจิตใจของเธอ

ฌอนบีบปลายจมูกเล็ก ๆ ของหญิงสาวเป็นการหยอกล้อเธอ

แคทเธอรีน “...”

“เดี๋ยวค่ะ” แคทเธอรีนดันแผ่นอกแกร่งของเขาเอาไว้ ขอบตาของเธอร้อนผ่าวและมีท่าทางเจ็บปวด “ฌอนคะ เราทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ฉันไม่คู่ควรกับคุณ”

“คุณก็รู้ตัวหนิ”

ฌอนหยุดนิ่งขณะเขาพูดขึ้นด้วยความสนใจ

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธ ทว่าเธอทำได้เพียงสงบสติอารมณ์