คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 150

ในช่วงบ่าย แคทเธอรีนเพิ่งเดินออกจากลิฟต์ ตอนนั้นเองอีธานปรากฏตัวขึ้นแล้วขวางทางเธอเอาไว้

“นายรู้ไหมว่าทำตัวน่ารำคาญมากแค่ไหน? คราวก่อนฉันพูดกับนายไม่ชัดเจนพอเหรอ?”

แคทเธอรีนมองเขาแล้วเดินเลี่ยงออกมา

“เคธี่ คุณย่าของคุณเสียแล้วนะ!” อีธานคว้าแขนของเธอเอาไว้ได้ทัน “คุณไม่รู้เรื่องเลยเหรอ?”

ร่างกายของแคทเธอรีนสั่นเทา เธอหันกลับมาช้า ๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “นายโกหก!”

“ผมไม่ได้โกหก ที่ผมโทรหาคุณวันนี้ เพราะผมอยากจะปลอบคุณ แต่ดูเหมือนว่าจริง ๆ แล้วตระกูลโจนส์ไม่ได้บอกอะไรกับคุณเลย”

อีธานเพิ่งพูดจบขณะที่แคทเธอรีนแยกจากเขา และวิ่งไปที่รถของเธอ

ทว่ามือของเธอสั่นมากจนเธอไม่สามารถเปิดประตูออกได้

“มาเถอะ เป็นแบบนี้คุณขับรถไม่ได้หรอก ผมจะพาคุณไปที่นั่นเอง ผมรู้จักที่นั่น” อีธานแย่งกุญแจรถไปจากเธอแล้วเปิดประตู เขาช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัยก่อนจะพาไปยังสถานที่จัดงานศพ

หลังจากที่ลงจากรถแล้ว แคทเธอรีนเดินโซเซเข้าไปในสถานที่จัดงานศพ

เมื่อเธอเห็นภาพถ่ายของคุณย่าโจนส์ ความจริงที่เธอไม่อยากเชื่อก็ถูกปะติดปะต่อเข้าด้วยกันในที่สุด

น้ำตาไหลลงมาอาบแนวแก้มของเธอไม่ขาดสาย

เธอคิดไม่ถึงเลยว่างานฉลองหมั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบกับคุณย่าของเธอ

เธออกตัญญูเหลือเกิน เธอทำให้คุณย่าผิดหวัง