คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 154

“หุบปากไปเลย คุณมันผู้หญิงขี้โกหก!”

ฌอนตะคอกใส่เธอ “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณพูดว่าคุณรักผม แต่นั่นเป็นเพราะคุณต้องการให้ผมว่าความให้คุณในชั้นศาล ตอนนี้มันสำเร็จแล้วนี่ หลังจากนั้นคุณเลยอยากเตะผมไปให้พ้นทาง คุณพูดว่าคุณไม่ได้รักอีธาน โลว์อีกแล้ว แต่คุณก็อดทนแทบไม่ไหวที่จะเข้าโรงแรมกับเขา”

หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา แคทเธอรีนคงจะเถียงเขาไปแล้ว ทว่าในวันนี้เธอรู้สึกอ่อนล้าและโศกเศร้าจริง ๆ เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะโต้เถียงกับเขา “คุณเห็นว่าฉันเข้าโรงแรมกับเขาหรือคะ?”

“ถ้าคุณไม่ได้เข้าโรงแรมกับเขา แล้วทำไมเมื่อคืนคุณถึงไม่กลับมา? ทำไมเสื้อของเขาถึงคลุมอยู่บนไหล่ของคุณ? แค่ดูจากท่าทางของคุณ ผมก็พอจะรู้แล้วว่าคุณไม่ได้นอนทั้งคืน”

ฌอนมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

แคทเธอรีนรู้สึกโมโห เมื่อคืนเธออยู่เฝ้าคุณย่าของเธอทั้งคืน ทว่าความคิดของเขากลับต่ำทรามที่สุด

ราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของเธอออกแล้วโยนลงบนพื้น “ดูด้วยตาของตัวเองให้ดีแล้วกัน ตรวจสอบให้ละเอียดถี่ถ้วน แล้วดูว่าคุณเจอร่องรอยอะไรบนร่างกายของฉันหรือเปล่า คุณอยากจะตรวจสอบว่าความบริสุทธิ์ของฉันยังอยู่ครบไม่บุบสลายไปไหนด้วยไหม?”

ยิ่งเธอพูดมากเท่าไร ร่างของเธอก็ยิ่งสั่นเทาด้วยความโกรธมากขึ้นเท่านั้น จู่ ๆ เธอดูเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้พลางปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ

ฌอนรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเมื่อมองดูเธอร้องไห้ เขาถอดเสื้อของเขาออกด้วยความหงุดหงิดแล้วคลุมร่างกายของเธอเอาไว้

“เอาล่ะ ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำอะไรกับอีธาน โลว์ แต่เรื่องที่คุณอยู่ข้างนอกตลอดทั้งคืนกับผู้ชายคนอื่นและไม่ยอมกลับบ้าน แสดงให้เห็นว่าคุณไม่สนใจเรื่องข้อตกลงเลย แคทเธอรีน โจนส์ ผมจะสอนให้คุณรู้ถึงราคาของการฉีกสัญญาเอง”

“คุณจะทำอะไรของคุณน่ะ?”

แคทเธอรีนจ้องมองไปที่เขาด้วยดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ

“จากนี้ไป คุณต้องอยู่ที่นี่และห้ามออกไปทำงานอีก ผมกลัวว่าคุณจะแอบสวมเขาให้ผม”

ฌอนตะคอกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะกระแทกประตูปิดแล้วล็อก

แคทเธอรีนไม่ได้พยายามทุบประตูเรียก หญิงสาวเหนื่อยเกินไป