คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 153

แคทเธอรีนเองก็ยังรู้สึกตกใจไม่ต่างกัน ในตอนนั้นเองที่เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าเสื้อของอีธานพาดอยู่บนไหล่ของเธอ

เวรกรรม ฌอนต้องเข้าใจผิดอีกแน่ ๆ ทว่าตอนนี้เธอเหนื่อยล้าเกินกว่าที่จะมีอารมณ์มาทะเลาะกับใคร

“คุณฮิลล์ คุณกำลังทำอะไรของคุณ?” ดวงตาของอีธานเบิกกว้าง เขาค่อย ๆ สัมผัสได้ถึงความเป็นเจ้าของเจ้าของที่ชายคนนั้นมีต่อแคทเธอรีนได้อย่างช้า ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังไม่เข้าใจ ฌอน ฮิลล์เพียงแค่ช่วยว่าความให้กับคดีของแคทเธอรีนไม่ใช่เหรอ?

“แล้วนายคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไรล่ะ?” ฌอนบีบปลายคางของแคทเธอรีนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และกดจูบลงบนริมฝีปากของเธอโดยปราศจากความยับยั้งชั่งใจ “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับเธอ ไม่อย่างนั้น ฉันจะถือว่านายปลุกปั่นให้เกิดปัญหาระหว่างตระกูลโลว์และฉัน”

อีธานรู้สึกตกใจมาก “เป็นไปไม่ได้! เธอไม่ได้รักคุณเลย เคธี่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

แคทเธอรีนไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร จากความรู้สึกรู้สึกอับอายอย่างมากนั่น

เธอจินตนาการถึงช่วงเวลานี้นับครั้งไม่ถ้วนว่า เธอจะจับมือกับฌอนแล้วเชิดหน้าขึ้นต่อหน้าอีธาน และประกาศออกไปว่าเธอเป็นน้าของเขา

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธอจะได้แก้แค้น ทว่าศักดิ์ศรีของเธอกลับถูกทำลายลงด้วยวิธีที่ไม่อาจรับได้แทน

ใช่แล้ว ในสายตาของฌอนเธอเป็นเพียงสิ่งของ

เธอก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากผู้หญิงที่เขาจ่ายเงินซื้อได้ตามข้างนอก

“นี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?” เมื่อฌอนเห็นสีหน้าที่ไม่ยินดียินร้ายของเธอ ความโกรธของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขาตอกย้ำเข้าไปอีกว่า “ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ หรอก เพราะเธออยากให้ฉันช่วยว่าความให้คดีของเธอ เธอก็ต้องจ่ายถ้าเธอไม่อยากติดคุก”

อีธานตกใจกับคำพูดของเขาพลางก้าวถอยหลังไปสองก้าว เขาส่ายหน้า ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับไม่อาจรับความจริงนั้นได้ “ผมไม่เชื่อคุณ ผมไม่มีทางเชื่อคุณ”

เจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ที่เขาดูแลมาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่มีทางที่จะตกทุกข์ได้ยากถึงเพียงนี้

“ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี ถึงแม้ว่านายจะไม่เชื่อก็ตาม”

ฌอนสัมผัสใบหน้าของแคทเธอรีนที่ซีดยิ่งกว่ากระดาษ ความโหดเหี้ยมที่ซ่อนอยู่ลึกในหัวใจของเขาดูเหมือนจะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา ยิ่งเธอทุกข์มากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

เธอรนหาเรื่องเดือดร้อนเอง!

“ไอ้สารเลว!”

อีธานทนฟังต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เขาพุ่งเข้าไปหาฌอน

ฌอนรีบคว้าแคทเธอรีนให้มาหลบข้างหลังของเขาแล้วหลบการจู่โจม ก่อนจะโต้กลับอย่างรวดเร็วด้วยการต่อยอีธานให้ล้มคว่ำไปกับพื้น

ทว่าความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ในหัวใจของเขาก็ยังไม่ลดน้อยลง เขากำลังจะยกเท้าขึ้นเมื่อแคทเธอรีนวิ่งมากอดเขาเอาไว้ด้วยความตกใจ “หยุดทะเลาะกันนะคะ”

ฌอนยั้งมือโดยไม่รู้ตัวเพราะเธอ ทว่าอีธานกลับถือโอกาสนี้ลุกขึ้น แล้วต่อยหน้าของฌอนอย่างรวดเร็ว

มุมปากบอบบางของเขาแตกทันที สร้างความตกใจให้กับแคทเธอรีน

ก่อนที่เธอจะทันได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกไป ฌอนเหวี่ยงอีธานล้มลงกับพื้นแล้วต่อยเขาอย่างไร้ความปราณี จนเขาลุกขึ้นยืนไม่ไหว

แคทเธอรีนอึ้งไป เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าฌอนจะมีฝีมือในการต่อสู้มากขนาดนี้

ร่างสูงของอีธานกลับกลายเป็นกระสอบทรายเมื่ออยู่ในเงื้อมมือของฌอน มันน่ากลัวมากจริง ๆ

หลังจากที่ต่อยตีกันเสร็จแล้ว ฌอนก็อุ้มแคทเธอรีนขึ้นพาดบ่าของเขาแล้วโยนเธอเข้าไปในรถ จากนั้นเขาจึงขับรถออกไปอย่างรวดเร็วราวกับลมพายุ

รถวิ่งไปบนถนนด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าแลบ แคทเธอรีนหวาดกลัวมาก เธอเหงื่อออกด้วยความตกใจกลัว เธอกำที่จับเหนือศีรษะเอาไว้แน่น ด้วยกลัวว่าครั้งต่อไปจะเป็นเธอที่ถูกเหวี่ยงออกไป

ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่กล้าจะพูดอะไรออกไป เพราะวันนี้ฌอนน่ากลัวกว่าที่เคยเป็นมาในทุกครั้ง

หลังจากที่มาถึงวิลล่าแล้ว ฌอนก็จัดการลากเธอลงจากรถขึ้นไปยังห้องนอนของเขา แล้วพูดด้วยแววตาอันโหดเหี้ยม “คุณกล้าดียังไงร่วมมือกับผู้ชายคนอื่นในการทำร้ายผม?”

“ฉัน… ฉันเปล่านะคะ” แคทเธอรีนพยายามจะลุกขึ้น ทว่าหัวเข่าของเธอไม่มีแรงจากการคุกเข่าเป็นเวลานานตลอดทั้งคืน “เป็นเพราะ...”