คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 160

แคทเธอรีนทำอะไรไม่ถูก “ขอฉันดูหน่อยนะคะ”

“คุณเป็นหมอหรือไง? รู้วิธีตรวจดูบาดแผลเหรอ?”

แคทเธอรีนเงียบไปเพราะคำพูดของเขา แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเธอเห็นรอยเลือดไหลออกมาจากแผ่นหลังของเขา “หลังของคุณมีเลือดออกค่ะ”

“เงียบไปเถอะ”

แคทเธอรีนเงียบไปจริง ๆ เธอโทรเรียกรถพยาบาลอีกครั้งด้วยความร้อนใจ

โชคดี ที่รถพยาบาลมาถึงหลังจากนั้นสามนาที

หลังจากขึ้นรถไปแล้ว แพทย์ทำการตัดเสื้อของฌอนออกทันที มีรอยฟกช้ำไปด้วยเลือดเป็นบริเวณกว้างและบาดแผลบนหลังของเขาก็ปรากฏขึ้น แคทเธอรีนอึ้งไป

เธอไม่กล้าคิดว่าถ้าเป็นเธอจะทนบาดแผลเหล่านั้นได้ไหม เธอคงเป็นลมจากความเจ็บปวดอย่างแน่นอน ทว่าเขากลับไม่พูดอะไรสักคำตั้งแต่เขาได้รับบาดเจ็บ เขายังอุ้มเธอเดินออกมาด้วยซ้ำ

ในตอนนั้นเอง ที่เธอไม่รู้จะบรรยายถึงผู้ชายคนนี้อย่างไรดี

บางครั้ง เธอเกลียดที่เขาแกล้งให้เธออับอายอยู่เสมอ ทว่าเขากลับช่วยเธอจากความสิ้นหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คราวนี้เขาถึงกับได้รับบาดเจ็บ

เธอมั่นใจว่าถ้าวันนี้เขาไม่มา ตอนนี้เธอคงตายไปแล้ว

“คุณผู้หญิง อย่าร้องไห้ไปเลย บาดแผลที่หลังของเขาไม่ลึกเท่าไรนัก” แพทย์บอกกับเธอ

แคทเธอรีน “...”

นี่เธอกำลังร้องไห้เหรอ? เธอไม่รู้สึกตัวเลย

เมื่อเธอยกมือขึ้นเช็ดที่แก้มของเธอก็มีน้ำตาอยู่จริง ๆ

ฌอนมองไปที่เธอ ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกผุดขึ้นในหัวใจของเขา พร้อม ๆ กับความนัยอันแสนหวาน

เธอรักเขามากจริง ๆ เธอทำได้เพียงร้องไห้เมื่อเธอเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บ ช่างโง่เขลาอะไรอย่างนี้นะ