คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 166

“ทางเราต้องขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นความผิดพลาดของคนงานของเราเอง นี่คือค่าเสียหายสำหรับคุณโจนส์และคุณ”

แคทเธอรีนกะพริบตาเมื่อเห็นเช็คมูลค่า 300,000 ดอลล่าร์ในมือของเธอ จากนั้นเธอจึงชำเลืองมองไปที่เช็คเงินสดมูลค่า 100 ล้านดอลล่าร์ที่ฌอนได้รับ

โธ่เอ้ย มีความไม่ยุติธรรมในการเยียวยาระหว่างพวกเขาทั้งสองคน

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บก็ตาม แต่เธอก็เกือบได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกือบเสียชีวิตเหมือนกัน เธอรู้สึกผิดหวังจริง ๆ

สิ่งที่ทำให้เธอยิ่งรู้สึกเศร้าใจมากยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ การที่ฌอนโยนเช็คลงบนโต๊ะข้างเตียง “ครับ คุณออกไปได้แล้ว”

“...”

“คุณฮิลล์ครับ คุณจะรังเกียจไหมที่จะแลกนามบัตรกับผม?” รองผู้จัดการทั่วไปพยายามใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับทนายความใหญ่

“ผมเหนื่อย แคทเธอรีน ส่งเขากลับที”

ฌอนหลับตาลงด้วยความรำคาญ

รองผู้จัดการทั่วไปซึ่งไม่เคยโดนดูถูกเหยียดหยามอย่างไร้มารยาทที่ไหนมาก่อนรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขารีบเดินไปที่ประตูด้วยสีหน้าไม่พอใจ

แคทเธอรีนรู้สึกหน้าเสียเมื่อเห็นเขาเดินไปที่ประตู “ดิฉันขอโทษด้วยนะคะ อาการบาดเจ็บของคุณฮิลล์ค่อนข้างสาหัสมากในช่วงสองสามวันนี้ ดิฉันขอทราบโครงการเกี่ยวกับการออกแบบบ้าน...”

“ผมไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องนั้น คุณไปติดต่อคนที่เกี่ยวข้องในแผนกนั้นเอง”

รองผู้จัดการทั่วไปออกไปทันทีที่เขาพูดจบ เขาไม่อาจทนพูดคุยกับนักออกแบบกระจอก ๆ แบบนั้นได้

แคทเธอรีนรู้สึกเสียใจ ถ้าไม่ใช่เพราะอยากหาเงินให้มากขึ้น เธอก็คงไม่ต้องบากหน้าไปประจบสอพลอเขาแบบนี้

เธอเคยมีความประทับใจที่ดีกับบริษัทฮัดสัน ทว่า ในตอนนี้เธอกลับมีความรู้สึกแปลก ๆ ที่ยากจะอธิบายกับบริษัทนี้

เมื่อเธอกลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย ฌอนก็ลืมตาขึ้นและคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน “คุณเสียสติไปแล้วหรือไง? ทำไมคุณยังคิดจะรับผิดชอบดูแลโครงการภายใต้บริษัทฮัดสันอยู่อีก?”

“ถ้าฉันได้ดูแลโครงการนี้ ฉันจะได้รับค่าคอมมิชชั่นมูลค่าสิบล้านดอลล่าร์จากฮัดสันค่ะ ฉันจะได้รับเงินอย่างน้อย 20 ล้านดอลล่าร์จากการดูแลการปรับปรุงก่อสร้างในภายหลังด้วย”