คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 165

ในที่สุด แคทเธอรีนก็เข้าใจแล้วว่าทำไมในตอนนั้นทุกคนถึงมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ

ใช้เวลาไม่นานนัก เธอเดินออกมาด้วยใบหน้าบูดบึ้งหลังจากที่เธออาบน้ำแล้ว “เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ดูสิคะ ว่าปากฉันบวมขนาดไหนหลังจากที่คุณจูบฉัน ฉันจะใช้ชีวิตยังไง?”

หลังจากที่ชำเลืองมองเธอ ฌอนก็รู้สึกพอใจในสิ่งที่เขาทำลึก ๆ เขาร้องครวญครางออกมาอย่างอ่อนแรงด้วยใบหน้าซีดเผือด “ขอโทษ เป็นเพราะผมไม่ระวังเอง เมื่อคืนนี้ร่างกายของผมเจ็บปวดมาก มันเป็นความผิดของผมเอง คืนนี้ผมจะพยายามอดทนกับความเจ็บปวดให้ได้และไม่ไปรบกวนคุณอีก”

เมื่อคิดถึงความอ่อนแอของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาคนนั้น ตอนนั้นเองแคทเธอรีนก็ไม่อาจต่อว่าอะไรเขาได้อีก

ไม่เป็นไร เธอไม่มีทางเลือกอื่นนี่ เพราะมันเป็นความเจ็บปวดของเขา

เมื่อเฮดลีย์และเชสมาถึงตอน 09:00 น. พวกเขาก็ต้องตกใจกับแคทเธอรีนที่สวมหน้ากากอนามัยอยู่ “เคธี่ ทำไมคุณถึงสวมหน้ากากอนามัย?”

“โรงพยาบาลมีคนพลุกพล่านน่ะค่ะ ฉันเลยคิดว่าจะปลอดภัยกว่าถ้าสวมหน้ากากอนามัยเอาไว้” แคทเธอรีนตอบกลับด้วยท่าทางจริงจัง “ฉันได้ยินมาว่ามีคนจำนวนมากติดเชื้อไข้หวัดใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ค่ะ”

“อ๋อ พี่สะใภ้ ให้หน้ากากอนามัยผมบ้างสิ ผมก็อยากใส่เพื่อป้องกันการติดเชื้อเหมือนกัน” เชสรีบใส่หน้ากากอนามัยไว้เหมือนกัน

ฌอนที่นอนอยู่บนเตียง พูดอะไรไม่ออก

...

สำนักงาน ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น

เมื่อเจฟฟี่ได้รับหมายฟ้อง เขาเรียกให้รีเบคก้ามาหาและต่อว่าเธอในเวลาต่อมา

“ลูกทำบ้าอะไรของลูก? พ่อพยายามดิ้นรนอย่างหนักเพื่อจะได้รับโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ใหม่จากพวกเขา เพื่อที่พวกเราจะได้กอบโกยเงินได้ แต่ลูกกลับสร้างเรื่องวุ่นวายขึ้นหลังจากที่ลูกเพิ่งรับตำแหน่งได้ไม่นาน พ่อกำลังจะเข้าชิงตำแหน่งประธานบริษัทในสิ้นปีนี้ ลูกอย่าทำลายแผนการของพ่อได้ไหม?”

“ขอโทษค่ะคุณพ่อ ตอนที่เห็นแคทเธอรีนมันทำให้หนูเลือดขึ้นหน้าขึ้นมา หนูเลยอยากจะสอนบทเรียนให้กับเธอ”

ด้วยความรู้สึกเสียใจ รีเบคก้าทำหน้าสลด “แต่หนูคิดไม่ถึงว่าฌอนจะช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลา”

“ฌอนอีกแล้วเหรอ!” เจฟฟี่กัดฟันแน่น “แคทเธอรีนรู้จักคนแบบนี้ได้ยังไง?”

“เธอคงนอนกับเขาค่ะ”