อีธานพูดต่อ “ผมลองถามดูแล้ว และมั่นใจว่าเงินจำนวน 500 ดอลล่าร์ นี่มากเกินไปด้วยซ้ำ เคธี่ ผมไม่อยากเห็นคุณลดค่าตัวเองลงแบบนี้ ผมทำให้คุณผิดหวัง ที่ผ่านมาผมปกป้องอะไรคุณไม่ได้เลย นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะทำให้ดีขึ้น”
เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนกับตนเอง แม้จะมีความเป็นไปได้สูงว่าแคทเธอรีนอาจจะไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว ทว่าเขาก็รู้ว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ สุดท้ายแล้ว ถ้าจะโทษใครก็คงต้องเป็นตัวเขาเอง
ความรู้สึกลำบากใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอคือบัตรให้แก่เขา “ฉันรับเอาไว้ไม่ได้”
“เคธี่...” เขาตอบกลับอย่างหมดความอดทน “คุณอยากอยู่กับฌอนไปตลอดชีวิตหรือไง? คุณไม่เคยชอบเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้น ลองนึกดูว่าเมื่อวันก่อนเขามองคุณยังไง เขาไม่ให้เกียรติคุณเลยด้วยซ้ำ ผู้ชายคนนั้นเห็นคุณเป็นแค่ของเล่น”
“ไม่จริงที่ฉันไม่ชอบเขา”
หญิงสาวทำหน้าไม่พอใจ “เมื่อวันก่อนเขาก็แค่โกรธ”
“ทำไมคุณถึงเข้าข้างเขา?”
น้ำเสียงของอีธานตกใจอย่างเห็นได้ชัด ทว่าเขาก็ดูเสียใจในเวลาเดียวกัน “คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ? นี่ไม่ใช่การแก้แค้นแล้วนะ ทำตัวเป็นเด็กดีแล้วเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว เลิกกับเขาซะ แล้วเราก็กลับมาอยู่ที่ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน ผมเริ่มวางแผนงานแต่งงานของเราได้ในทันที”
“อีธาน ลูกพล่ามอะไรของลูก? ลูกเสียสติไปแล้วเหรอ?” ซอนย่าพุ่งมาข้างหน้าในทันทีทันใด แล้วคว้าบัตรไปจากมือของแคทเธอรีน จากนั้นเธอก็ตบใบหน้าที่เย็นชาของผู้ชายคนนั้นอย่างแรง
“เราต้องมีสภาพแบบนี้ แต่ลูกยังเอาเงินมาให้เธอ 500 ล้านดอลล่าร์ อย่างนั้นเหรอ? ลูกบ้าไปแล้วเหรอ? เงินก้อนนี้เป็นโอกาสที่ลูกจะได้กลับไป!”
“คุณแม่ครับ...” ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ “ผมไม่อยากมีชีวิตจมอยู่กับความเสียใจแบบี้อีกแล้ว เคธี่เป็นคนที่ผมควรรัก”
“แต่ตอนนี้เธอไม่มีประโยชน์ เธอไม่มีอำนาจและไม่มีเงิน” ซอนย่าพูดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น "ช่วงนี้พ่อของลูกไม่ได้กลับบ้านเลย ทุกวันนี้เขาเอาแต่ไปอยู่ที่บ้านผู้หญิงต่ำทรามนั่น ไม่ต้องคิดภาพที่ลูกจะได้เข้าไปดูแลบริษัทอีกต่อไปแล้ว แม่จะสบายใจได้ยังไง? ถ้าลูกแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ นั่นหมายถึงจุดจบอนาคตของลูกเลยนะ!”
อีธานกำหมัดแน่นขณะที่ใบหน้าของเขาฉายแววเจ็บปวดออกมา “ผมไม่ต้องการอยู่กับคนที่ผมไม่ได้รัก เพียงเพื่อต่อสู้เพื่อโลว์ คอร์ปอเรชั่น”
“พอได้แล้ว ก่อนหน้านี้ลูกก็ไม่ได้ชอบรีเบคก้า แต่ลูกก็ยังอยากแต่งงานกับเธอใช่ไหม?”
ซอนย่าโต้กลับโดยไม่ลังเล “ถ้าลูกกล้าที่จะอยู่กับแคทเธอรีนอีก วันนี้แม่จะฆ่าตัวตายด้วยการวิ่งชนประตูนี่แหละ!”
“อย่าบังคับผม...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...