คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 190

น้ำตาแห่งความโกรธเริ่มไหลลงบนแก้มของเฟรยาเมื่อเธอขึ้นบันได โชคดีที่แคทเธอรีนอยู่ตรงนั้นคอยประคองเธอ

“ขอโทษ ฉันไม่ควรพูดอย่างนั้น”

“ฉันเคยอยากพูดมันตลอดที่ผ่านมา” เฟรยาปาดน้ำตาด้วยหลังมือ “เธอสังเกตว่าบางอย่างผิดปกติหลังจากเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาสองครั้ง แต่จำนวนครั้งที่ฉันเห็นลินดาเกือบจะเท่ากับจำนวนครั้งที่ฉันออกไปเดทข้างนอกกับแพทริค”

สิ่งนี้ทำให้แคทเธอรีนตกใจ เธอไปเรียนต่างประเทศไม่กี่ปีที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจชีวิตความรักของเพื่อนมากนัก

รอยยิ้มขมขื่นกระจายไปทั่วใบหน้าของเฟรยา “เจ็ดในสิบครั้งที่พวกเราออกไปเดต เขาจะพาลินดามาด้วย แม้แต่การดูหนัง สามครั้งที่เหลือตอนที่พวกเราอยู่ด้วยกันเขามักจะแยกออกไปก่อนหลังจากรับสายจากผู้หญิงคนนั้น”

“ทำไมเธอไม่บอกฉัน?” แคทเธอรีนรู้สึกแย่ แต่ก็โกรธในเวลาเดียวกัน “ฉันไม่ควรที่จะสุภาพ ฉันน่าจะตะโกนใส่พวกเขา”

“ฉันไม่อยากเห็นเธอและแพทริคทะเลาะกัน” เธอพูดอย่างโศกเศร้า “ฉันชอบเขามากและพยายามมาเป็นเวลานานที่จะทำให้เขาอยู่กับฉัน ฉันบอกครอบครัวแล้วด้วยว่า ฉันจะพาเขาไปที่บ้านในวันคริสต์มาสนี้ เขาเป็นคนที่ฉันอยากแต่งงานด้วย”

แคทเธอรีนพูดอย่างโกรธเคือง “ถ้าเขาเอาแต่เข้าข้างลินดา มันเป็นไปได้ว่าเธอจะต้องหย่า แม้ว่าพวกเธอจะแต่งงานกัน”

สิ่งนี้ทำให้เฟรยาตกใจ เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูกก่อนที่ในที่สุดก็พยักหน้าอย่างช้า ๆ

“อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้เลย ลบล้างความรู้สึกของเธอด้วยแอลกอฮอล์ ฉันจะขับรถไปส่งเธอที่บ้านในภายหลังเอง” แคทเธอรีนควงแขนเธอและพวกเขาเดินไปที่ห้องส่วนตัวด้วยกัน

ประตูถูกผลักเปิดออก แสดงให้เห็นคนจำนวนสิบคนหรือมากกว่ากำลังนั่งด้านในห้องที่มีชีวิตชีวา

ในผู้คนจำนวนมาก เธอรู้จักแค่เชส ไมล์ และผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่ที่มุมไกล ๆ ... ฌอน

เครื่องทำความร้อนกำลังทำงาน เขากำลังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและถือแก้วไวน์ด้วยมือซ้าย มันยากที่จะไม่สังเกตเห็นชายหนุ่มที่ดูสง่าและเป็นผู้ใหญ่

เขาเป็นศูนย์กลางของความสนใจ เป็นการมีอยู่ของแสงสว่างที่สุดแม้ในห้องจะเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก

หลายคนหันมองเธอเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่ว่าฌอนยังคงพูดคุยกับคนที่นั่งถัดจากเขา ใบหน้าของเขาหันด้านข้างราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา

น่ารำคาญ เธอดึงเฟรยาตามไมล์ไป “คุณชายคลาร์ก...”

“แคทเธอรีน มานี่สิ ผมติดหนี้คุณอยู่อย่าง ผมตั้งใจที่จะขอโทษคุณ” ไมล์พูดด้วยความจริงใจ “ครั้งที่แล้วผมเข้าใจผิดและเกือบทำให้คุณต้องเข้าคุก แม้ว่าผมจะแพ้คดีในศาล แต่อย่างน้อยที่สุด ผมก็รู้ว่าใครที่เป็นคนหลอกผม”

“คุณชายคลาร์ก อย่างที่ฉันพูดไว้ ฉันก็มีส่วนรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วเช่นกัน” เธอรู้ว่าชายผู้นี้เป็นคนขี้อิจฉา แต่ไม่ได้เป็นคนที่มีจิตใจแย่

“โอเค งั้นก็ลืม ๆ มันไปแล้วกัน”

เขาทั้งคู่หยิบขนมปังให้กันและกันก่อนที่จะเริ่มพูดคุยเรื่องโรงแรม

ณ มุมไกล ๆ ฌอนสังเกตเห็นว่าพวกเขาพูดคุยและหัวเราะกันอย่างมีความสุข ความรู้สึกโกรธเกิดขึ้นในใจของเขา อุณหภูมิของอากาศรอบ ๆ ตัวเขาดูเหมือนจะลดลงเป็นอย่างมาก