คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 193

เจเน็ตหัวเราะเยาะเย้ย “ได้ยินไหม? เขาต้องการให้เธอออกไป”

ทุกสีบนใบหน้าของแคทเธอรีนแห้งเหือดไปภายในไม่กี่วินาที

“ผมหมายถึงคุณ”

ฌอนยกเท้าขึ้นอย่างช้า ๆ เหยียดขายาวออก แล้วเตะเจเน็ตออกจากโซฟา

ทุกคนตกใจ หญิงสาวกรีดร้อง “ฌอน ฮิลล์ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณกล้าดียังไงมาเตะฉัน! ฉันไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่”

“โอ้ จริงเหรอ? ผมจะรอดูแล้วกัน” เขาพูดด้วยสีหน้ารังเกียจพลางหยิบกระดาษเช็ดปากจากบนโต๊ะ และบรรจงเช็ดไหล่ที่เธอพิงศีรษะเมื่อครู่

ความโกรธแค้นภายในใจของแคทเธอรีนก็ถูกลบเลือนหายไปเมื่อเห็นสิ่งนั้น

อย่างน้อยเขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้อง มิฉะนั้น เธออาจจะเมินเฉยกับเขาตลอดไป

“ฌอน คุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้ รอดูได้เลย วันหนึ่งคุณจะมาขอร้องให้ฉันนอนกับคุณ” เจเน็ตกัดฟันและกระทืบเท้าออกไปหลังจากถูกทำให้ขายหน้า

“...”

เชสสาปส่งหญิงสาว “โง่เง่า! เธอคิดว่าเธอสมควรที่จะได้นอนกับฌอนของพวกเราเหรอ? ขยะ! กองขี้หมา!”

เฟรยาและไมล์ล้มเหลวในการกลั้นเสียงหัวเราะของพวกเขา

มีเพียงแคทเธอรีนและฌอนเท่านั้นที่ยังคงหน้านิ่ง

“นายยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นอีก ดูพวกคนน่าขยะแขยงที่นายเชิญมาวันนี้สิ” มุมปากของฌอนเผยรอยยิ้มแดกดัน

สีหน้าของความอับอายโผล่ขึ้นมาให้เห็นบนใบหน้าของเชส “ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับครอบครัวแคมป์เบล ถึงแม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกับฮัดสันคอร์ปอเรชั่นก็ตาม เอาน่า ดื่มแล้วสนุกกันต่อเถอะ มีเพียงของจริงเท่านั้นที่สามารถอยู่ต่อไปได้”

เขาเป็นผู้นำและเลือกเพลง เฟรยาตามไปเลือกเพลงของเธอด้วย

โซฟาตัวยาวรู้สึกว่างเปล่าในทันใด แคทเธอรีนกำลังนั่งอยู่ระหว่างไมล์และฌอนอย่างไม่ได้ตั้งใจ